Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Zgadywanie, że spalanie, zgazowanie czy nawet kompostowanie są dominującymi metodami zagospodarowania odpadów w Polsce, to często efekt patrzenia na trendy światowe albo na to, co się promuje w mediach i na szkoleniach branżowych. Spalarnie odpadów są co prawda coraz liczniejsze, ale stanowią wciąż zaledwie ułamek systemu – w praktyce odpady komunalne trafiają tam w stosunkowo niewielkiej ilości, bo koszt budowy i eksploatacji takich instalacji jest nieporównywalnie większy niż zwykłego składowiska. Zgazowanie, choć technologicznie ciekawe i stosowane np. w niektórych krajach azjatyckich, w Polsce praktycznie nie występuje w skali przemysłowej; to bardziej wizja przyszłości niż obecne realia. Kompostowanie natomiast sprawdza się głównie dla odpadów zielonych i organicznych, a przez wiele lat było marginalizowane przez brak odpowiedniej segregacji u źródła. W Polsce dopiero od niedawna wprowadzane są systemy bioodpadów i kompostownie na szerszą skalę, ale mimo to większość odpadów organicznych i tak ląduje w zmieszanych, a te trafiają na składowiska. Typowy błąd myślowy polega na mieszaniu życzeniowego podejścia z rzeczywistością – wydaje się, że skoro w Europie Zachodniej odpady są spalane lub przetwarzane, to u nas jest podobnie. Niestety, ograniczenia infrastrukturalne, koszty i przyjęte przez lata nawyki spowodowały, że składowanie pozostaje najczęstszym wyborem. To pokazuje, jak bardzo gospodarka odpadami zależy nie tylko od technologii, ale i od realnych możliwości wdrażania zmian na poziomie lokalnym.