Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Wątpliwości dotyczące liczby kursów najczęściej biorą się z błędów w szacowaniu objętości potrzebnego żwiru albo z pomijania liczby rowków do wykonania. Część osób skupia się na jednym rowku i zapomina przemnożyć objętość przez ilość rurociągów – a przecież w zadaniu mamy jasno, że są trzy rowki, każdy o długości 20 metrów i szerokości dna 60 cm. Prawidłowe podejście to przemnożenie szerokości (0,6 m), długości (20 m) i grubości warstw żwiru (0,5 m), co daje 6 m³ na jeden rowek. Trzy rowki to łącznie 18 m³. Samochód o ładowności 9 m³ przewozi dokładnie połowę tej ilości na raz, więc dwa kursy w zupełności wystarczą. W praktyce spotykałem się z sytuacjami, gdy ktoś obliczył tylko dla jednej warstwy (podsypka lub przykrywająca) albo wziął pod uwagę tylko jeden rurociąg – to prowadzi do niedoszacowania i stąd wybór odpowiedzi typu „1 kurs”. Z kolei wskazanie trzech lub czterech kursów to efekt zaokrąglania albo niepewności, czy nie będzie strat materiałowych, ale w przypadku dobrze zaplanowanego transportu i odpowiedniego rozłożenia żwiru taka nadwyżka nie jest konieczna. Warto pamiętać, że zgodnie z zasadami optymalizacji kosztów na budowie i dobrą praktyką branżową, zamawia się materiał z niewielkim zapasem, jednak podstawowa kalkulacja powinna być oparta na faktycznej objętości. Z mojego doświadczenia wynika, że przeszacowanie ilości kursów może prowadzić do niepotrzebnych kosztów, a niedoszacowanie powoduje opóźnienia i dokupywanie małych ilości na ostatnią chwilę. W branży sanitarnej, gdzie logistyka jest ważna, zawsze najpierw liczymy dokładnie, a potem ewentualnie dodajemy niewielki margines bezpieczeństwa – nie odwrotnie.