Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

W przypadku tego zdjęcia można pokusić się o różne skojarzenia, jednak warto rozpracować, dlaczego inne koncepcje są błędne. Zbiornik popłuczyn jest charakterystyczny przede wszystkim dla instalacji związanych z uzdatnianiem wody – tam trafiają popłuczyny z płukania filtrów i najczęściej są to obiekty zamknięte, przemysłowe, często zlokalizowane na terenie stacji uzdatniania wody, z wyraźnymi instalacjami technicznymi, a nie w przestrzeni otwartej, rekreacyjnej. Zbiornik wyrównawczy z kolei służy do stabilizacji chwilowych zmian przepływu albo ciśnienia, najczęściej spotyka się go w formie specjalnych komór czy basenów w systemach wodociągowych czy kanalizacyjnych, rzadziej w otwartym terenie, a już na pewno nie w formie rozległego, naturalistycznego zbiornika z roślinnością i elementami małej architektury. Jeśli chodzi o zbiornik wody uzdatnionej, to jest to rozwiązanie typowe dla końcowego etapu procesu uzdatniania – tam magazynuje się wodę już przygotowaną do przesyłu do sieci miejskiej, a więc są to obiekty zabezpieczone, kryte lub zamknięte, zlokalizowane bezpośrednio przy zakładach wodociągowych, a nie otwarte zbiorniki o funkcji przyrodniczo-retencyjnej. Częstym błędem jest myślenie, że każdy większy zbiornik wodny musi mieć zawsze wysoce technologiczną funkcję – tymczasem w realiach miejskich coraz częściej rolą takich zbiorników jest właśnie retencja wód opadowych, co odpowiada zaleceniom nowoczesnego zagospodarowania przestrzeni i adaptacji do zmian klimatu według najnowszych wytycznych branżowych. Z doświadczenia wiem, że łatwo przeoczyć te niuanse, jeśli nie zwraca się uwagi na detale otoczenia i zastosowane rozwiązania hydrotechniczne.