Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Symbole G, Z i D w polskich standardach drogowych odnoszą się do innych kategorii dróg niż lokalne, co jest jednym z najczęściej powtarzanych błędów wśród osób zaczynających naukę związaną z infrastrukturą transportową. Symbol G oznacza drogę główną, która w hierarchii drogowej jest wyżej niż droga lokalna – służy obsłudze większych potoków ruchu, łączy miasta powiatowe, ważne ośrodki gospodarcze czy turystyczne i charakteryzuje się wyższymi wymaganiami technicznymi, choćby w zakresie szerokości jezdni czy nośności nawierzchni. Z kolei symbol Z przypisany jest drogom zbiorczym. One mają za zadanie zbierać ruch z kilku dróg niższego rzędu i przekazywać go na drogi wyższych klas, czyli główne lub wojewódzkie – często są poprowadzone przez większe osiedla, dzielnice miejskie albo strefy przemysłowe. Natomiast D to droga dojazdowa, czyli najmniej obciążona ruchem, służy głównie do lokalnego dojazdu do posesji, pól czy obiektów produkcyjnych. Z mojego doświadczenia wynika, że sporo osób myli L i D, bo obie te drogi mogą wydawać się „lokalne” w potocznym rozumieniu, ale według klasyfikacji różnią się zakresem obsługiwanego terenu i natężeniem ruchu. Dobra praktyka to zawsze opierać się na oficjalnych wytycznych – one jasno określają, że droga lokalna to L, a jej funkcja jest znacznie szersza niż tylko zapewnienie dojazdu do pojedynczych działek. Błędna identyfikacja tych symboli w dokumentacji projektowej może prowadzić do poważnych konsekwencji: nieodpowiedniego doboru konstrukcji nawierzchni, parametrów geometrycznych czy nawet niewłaściwej kwalifikacji remontu. Warto zwracać na to uwagę i nauczyć się rozróżniać te oznaczenia od początku kariery w branży.