Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Przy ocenie, w którym przekroju nasypu trzeba wykonać roboty poprawkowe, kluczowe jest właściwe zrozumienie, jak należy interpretować dopuszczalne odchylenia wymiarowe zapisane w normach i specyfikacjach technicznych. Częstym błędem jest założenie, że każdy przekrój, w którym występuje jakakolwiek różnica pomiędzy projektowaną a rzeczywistą rzędną, automatycznie kwalifikuje się do poprawek. Tymczasem standardy dopuszczają pewne przedziały tolerancji, a małe odchylenia w granicach -2 do -5 cm (czyli -0,02 m do -0,05 m) są akceptowalne na etapie odbioru. W przypadku przekrojów 1, 2 i 4 różnice wynoszą odpowiednio +1 cm, -1 cm oraz -4 cm, czyli mieszczą się w tych granicach. Dopiero przekroczenie tej tolerancji – tak jak w przekroju 3, gdzie różnica sięga -7 cm – wymusza wykonanie poprawek. W praktyce często spotykam się z sytuacjami, gdzie wykonawca lub inspektor skupia się na liczbach bez analizy dopuszczalnych odchyleń, co prowadzi do niepotrzebnych prac lub – odwrotnie – ignorowania istotnych niezgodności. Warto pamiętać, że w robotach ziemnych kluczowe jest nie tyle osiągnięcie absolutnej zgodności z projektem co spełnienie wymogów normatywnych – to one zapewniają funkcjonalność, bezpieczeństwo oraz trwałość. Oceniając prawidłowość wykonania nasypu, należy więc zawsze porównywać zmierzone wartości z dopuszczalnymi odchyleniami, a nie tylko z wartością projektowaną. Tylko wtedy decyzje o robotach poprawkowych mają sens techniczny i ekonomiczny. Z mojego punktu widzenia, błędne zakwalifikowanie przekrojów o odchyleniach mieszczących się w normie do poprawek świadczy raczej o braku znajomości standardów niż o fachowym podejściu do odbioru robót.