Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Często podczas planowania robót ziemnych można nieświadomie popełnić kilka typowych błędów, które skutkują zbyt optymistycznym podejściem do liczby potrzebnych maszyn. Jednym z najczęstszych jest zakładanie, że jedna maszyna wystarczy, bo 'na oko' wydaje się, że pracując przez 10 dni wykona całość zadania. Jednak w praktyce z wydajności 80 m³/godz. przy 10-godzinnej zmianie zgarniarka przerzuci tylko 800 m³ dziennie, a to przez 10 dni daje 8000 m³ – czyli nawet nie połowę wymaganej ilości. Podobne błędy wynikają z nieuwzględnienia skali zadania – dwie maszyny to 16 000 m³, trzy to 24 000 m³. Wciąż to za mało na 28 800 m³, nawet jeśli wydaje się, że różnica nie jest duża. W praktyce każda nieprzewidziana przerwa czy awaria może dodatkowo opóźnić roboty, a końcowy rezultat będzie daleki od zamierzonego. Z mojego doświadczenia wynika, że jednym z największych problemów na budowie są właśnie błędne szacunki dotyczące czasu i wydajności sprzętu – często przez to harmonogramy się rozjeżdżają, a wykonawcy mają kłopoty z terminami i kosztami. Branżowe standardy i dobre praktyki wymagają, żeby uwzględniać pełną wydajność maszyn, realny czas pracy i konieczność zaokrąglania liczby maszyn w górę. W praktyce nie istnieje 'ułamek maszyny', a każdy niepełny wynik trzeba zaokrąglać i brać pod uwagę ewentualne rezerwy sprzętowe. Zbyt optymistyczne założenia prowadzą do niepotrzebnego stresu i często poważnych problemów z realizacją inwestycji. Warto więc już na etapie planowania robót korzystać z rzetelnych obliczeń i norm wydajnościowych – to naprawdę się opłaca.