Ta rura, którą widzisz na ilustracji, to typowy przykład rury kanalizacyjnej – najczęściej stosowane są one w systemach odprowadzania ścieków bytowych i deszczowych, zarówno w budynkach, jak i poza nimi. Charakterystyczny kolor – najczęściej brązowy lub pomarańczowy – to taki klasyk branżowy, bo według norm (np. PN-EN 1401) właśnie tak oznacza się rury do kanalizacji zewnętrznej. Rura wykonana jest zazwyczaj z tworzywa sztucznego, jak PVC-U, które wyróżnia się bardzo dobrą odpornością chemiczną i mechaniczną. Taki materiał nie koroduje, świetnie znosi kontakt z agresywnymi ściekami i ma długą żywotność – moim zdaniem to bardzo praktyczne, bo nikt nie chce co parę lat rozkopywać podwórka. Połączenie na uszczelkę jest szczelne, ale jednocześnie umożliwia kompensację niewielkich przemieszczeń gruntu bez utraty szczelności, co jest zgodne z dobrymi praktykami montażowymi. Rury tego typu występują w różnych średnicach, dzięki czemu można je łatwo dobrać do obciążenia hydraulicznego w danym obiekcie. Warto też wiedzieć, że takie rury spełniają normy dotyczące wytrzymałości na ściskanie i odporności na uderzenia, co jest wymagane przez przepisy prawa budowlanego. Moim zdaniem, jeśli ktoś zajmuje się budową czy nawet tylko modernizacją instalacji kanalizacyjnej, powinien znać te standardy i umieć rozpoznać podstawowe typy rur po kolorze i konstrukcji – bo to bardzo ułatwia pracę na budowie i zapobiega podstawowym błędom.
Często spotyka się przekonanie, że rury o takim wyglądzie mogą być używane uniwersalnie, na przykład do systemów drenarskich, wentylacyjnych czy wodociągowych. W rzeczywistości jednak każda z tych instalacji rządzi się swoimi prawami i stosuje się w nich inne typy rur, o odmiennych właściwościach oraz kolorystyce zgodnej z branżowymi standardami. Rury drenarskie są najczęściej perforowane i wykonane z innych tworzyw, ich celem jest odprowadzanie nadmiaru wód gruntowych – mają specjalne szczeliny lub otwory, które pozwalają na przenikanie wody do wnętrza rury. Rury wentylacyjne natomiast są z reguły cieńsze, lżejsze, a ich barwa to zazwyczaj biel lub jasnoszary, bo nie muszą być odporne na agresywne związki chemiczne. Co do rur wodociągowych, to tutaj stawia się nacisk na maksymalną szczelność, odporność na wysokie ciśnienie i często stosuje się rury PE lub stalowe z powłoką antykorozyjną – ich kolory to zazwyczaj niebieski lub czarny z niebieskim paskiem. Wybierając rurę nieodpowiednią do danego zastosowania, można narazić się na poważne konsekwencje – od wycieków, przez skażenie wody pitnej, aż po uszkodzenia całych instalacji. Z mojego doświadczenia wynika, że dobór rur na podstawie samego wyglądu potrafi być mylący, dlatego zawsze warto zwracać uwagę na oznaczenia, przeznaczenie zgodne z normą oraz konsultować się z dokumentacją techniczną. Branżowe normy, jak PN-EN 1401 dla kanalizacji czy PN-EN 12201 dla wodociągów, jasno określają, jakie rury do czego się nadają – dlatego nie da się stosować jednego produktu do wszystkiego, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się podobny.