Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Analizując schemat i zasadę działania osadników w układach oczyszczania ścieków, łatwo zauważyć, że błędy w lokalizacji trójników jako separatorów kożucha prowadzą do nieprawidłowego przebiegu procesu sedymentacji i separacji tłuszczów. Częstym nieporozumieniem jest przekonanie, że wystarczy zamontować trójnik wyłącznie w jednym z osadników, na przykład tylko w drugim lub tylko w trzecim, zakładając, że kożuch zostanie skutecznie zatrzymany na późniejszym etapie. Tymczasem pierwszy osadnik zawsze przejmuje największe zanieczyszczenia, a tłuszcze i lekkie frakcje mają tendencję do unoszenia się na powierzchni już od początku procesu. Brak trójnika w tym miejscu powoduje, że kożuch dalej przepływa z cieczą, co obniża skuteczność oczyszczania i prowadzi do szybszego zatykania kolejnych sekcji. Montaż separatora tylko w trzecim osadniku to już w ogóle pomyłka – tutaj pracuje pompa i jej konstrukcja oraz funkcjonowanie nie wymagają takiego zabezpieczenia, bo ciecz powinna być już oczyszczona z tłuszczów i większych cząstek. Zdarza się też, że ktoś myli funkcje trójnika z odpowietrzeniem czy zabezpieczeniem przed przedostawaniem się osadu dennego – to zupełnie inne elementy. W praktyce zaniedbanie prawidłowych miejsc montażu prowadzi do awarii, spadku efektywności i konieczności częstszych przeglądów. Takie błędy wynikają z niedostatecznego zrozumienia działania układu i zasad fizycznych, na których opiera się separacja faz. Najlepszą praktyką, zgodnie z normami oraz doświadczeniem monterów, jest właśnie zastosowanie trójników w pierwszym i drugim osadniku, co gwarantuje właściwą ochronę przed przenikaniem kożucha na dalsze etapy oczyszczania i pozwala na bezawaryjną eksploatację całej instalacji.