Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

Wiele osób zakłada, że wystarczy jedynie fizyczna bariera typu sita gęste lub kraty koszowe, by zapobiec osiadaniu zanieczyszczeń w zbiorniku retencyjnym ścieków surowych. Jednak te urządzenia pełnią zupełnie inną funkcję – ich zadaniem jest mechaniczne oddzielanie większych odpadów i ciał stałych jeszcze przed wprowadzeniem ścieków do zbiornika. Takie elementy jak butelki, szmaty czy większe fragmenty plastiku, rzeczywiście zostają zatrzymane, ale mniejsze zawiesiny, które odpowiadają za sedymentację, spokojnie przechodzą dalej. Dyfuzory rurowe natomiast są typowe dla systemów napowietrzania, szczególnie w procesach biologicznego oczyszczania, gdzie ważne jest rozpuszczanie tlenu. W przypadku zbiorników retencyjnych, montaż dyfuzorów raczej nie rozwiązuje problemu sedymentacji, bo głównym celem jest mieszanie całej objętości, a nie tylko dodawanie powietrza. Częstym błędem jest myślenie, że samo napowietrzanie wystarczy, lecz w praktyce, jeżeli nie będzie intensywnej cyrkulacji, frakcje stałe i tak będą opadać. Największym wyzwaniem w projektowaniu zbiorników retencyjnych zawsze jest utrzymanie odpowiedniej dynamiki przepływu – jeżeli ścieki stoją, nawet najlepsze sita czy kraty nie pomogą. Właśnie dlatego mieszadła mechaniczne są standardem w branży i to one pozwalają na realne przeciwdziałanie odkładaniu się osadów, co jest potwierdzone wieloletnimi doświadczeniami eksploatatorów, a także zapisami w normach i poradnikach dla inżynierów sanitarnych. Warto też pamiętać, że niepoprawne rozwiązania prowadzą do szybkiego zużycia sprzętu i generują dodatkowe koszty, bo regularne czyszczenie dna zbiornika jest czasochłonne i drogie. Osobiście uważam, że skuteczne mieszanie to klucz do prawidłowej pracy całego systemu retencyjnego.