Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

W praktyce projektowania wysypisk podpoziomowych bardzo łatwo pomylić się, kierując się skojarzeniami z głębokością czy poziomem wód, ale to nie do końca tak działa. Wbrew pozorom, lokalizacja poniżej 150 m n.p.m. nie ma większego znaczenia – wysokość nad poziomem morza nie wpływa na warunki składowania odpadów w taki sposób, jak układ terenu. To raczej terenowe zagłębienia są kluczowe. Podobnie jest z głębokością zamarzania – to parametr istotny przy budowie fundamentów i sieci wodno-kanalizacyjnych, ale wysypiska nie muszą być zlokalizowane poniżej tego poziomu. W sumie nawet byłoby to niepraktyczne i niepotrzebnie kosztowne. Jeszcze częściej można spotkać się z błędnym przekonaniem, że wysypiska powinny być poniżej poziomu wód gruntowych. To jest wręcz niebezpieczne i niezgodne z wytycznymi środowiskowymi – takie umiejscowienie grozi przedostaniem się odcieków do wód gruntowych, co jest poważnym zagrożeniem. Branżowe standardy, np. normy PN-EN dotyczące składowania odpadów, zdecydowanie tego zabraniają i wymagają zachowania dystansu do wód podziemnych. Najlepszą i najczęściej stosowaną metodą jest po prostu wykorzystanie naturalnych obniżeń terenu, takich jak dolinki, niecki czy wyrobiska pożwirowe. Pozwala to na efektywne zagospodarowanie przestrzeni oraz minimalizację prac ziemnych i kosztów ochrony środowiska. W mojej opinii, takie błędne rozumowanie wynika najczęściej z mylenia pojęć technicznych lub przeświadczenia, że im głębiej się coś zakopie, tym lepiej. W przypadku wysypisk jednak liczy się przede wszystkim właściwa izolacja i integracja z krajobrazem.