W tej sytuacji poprawnie wskazałeś zakres głębokości 1,80 – 3,00 m jako miejsce zalegania gliny piaszczystej jasnobrązowej na podstawie karty otworu geologicznego. To bardzo istotna informacja, bo prawidłowa identyfikacja warstw gruntowych ma kluczowe znaczenie przy projektowaniu fundamentów, zabezpieczeń wykopów czy określaniu nośności podłoża. Glina piaszczysta jasnobrązowa, jak wynika z opisu litologicznego, pojawia się właśnie od 1,80 do 3,00 metra, co jest jasno zaznaczone zarówno w kolumnie głębokości, jak i w opisie litologicznym. W praktyce inżynierskiej taka warstwa często stanowi podłoże o średniej do dobrej nośności, ale może wykazywać niejednorodności, które wymagają dodatkowych badań laboratoryjnych – np. analizy wilgotności, konsystencji czy parametrów ścinania. Zwróć uwagę, że taka interpretacja profilu litologicznego to podstawa przy sporządzaniu dokumentacji geologiczno-inżynierskiej zgodnie z normą PN-EN ISO 14688-1. Moim zdaniem warto zawsze dokładnie analizować przekroje oraz opisy, bo często mylące bywają nazwy warstw, a dopiero szczegóły, jak kolor, frakcja czy zwięzłość, pozwalają dobrze rozpoznać grunt. Taka wiedza przydaje się nie tylko w projektowaniu, ale też podczas prowadzenia robót ziemnych na budowie.
Wskazanie innego zakresu głębokości niż 1,80 – 3,00 m dla gliny piaszczystej jasnobrązowej wynika z nieprecyzyjnej analizy profilu litologicznego przedstawionego w karcie otworu. Często mylącym elementem jest podobieństwo nazw warstw, ale kluczowe jest dokładne odczytanie przedziałów głębokości z kolumny oraz zestawienie ich z opisem litologicznym. Przykładowo, zakres 0,20 – 0,50 m obejmuje warstwę piasku gliniastego brązowego i gliny piaszczystej brązowej przewarstwionej piaskiem gliniastym – to zupełnie inne właściwości geotechniczne, inna wilgotność i inna rola w konstrukcji podłoża. Kolejne przedziały, jak 0,50 – 1,10 m czy 1,30 – 1,80 m, także nie odpowiadają warstwie gliny piaszczystej jasnobrązowej – tam występuje piasek gliniasty brązowy przewarstwiony piaskiem drobnym oraz glina piaszczysta brązowa. Bardzo częstym błędem w interpretacji tego typu tabel jest przywiązywanie się do słowa 'glina' bez uwzględnienia pełnego opisu, na przykład koloru czy obecności domieszek. Praktyka inżynierska i obowiązujące normy, jak PN-EN ISO 14688-1, wymagają zawsze precyzyjnego czytania dokumentacji geotechnicznej, bo błędne przypisanie właściwości geotechnicznych do niewłaściwej warstwy może prowadzić do złego doboru technologii fundamentowania lub niewłaściwej oceny ryzyka osiadania budowli. Z mojego doświadczenia wynika, że zawsze warto poświęcić chwilę na porównanie opisów warstw z zakresem głębokości, bo to minimalizuje ryzyko pomyłek na etapie projektowania i wykonawstwa. Takie dokładne podejście jest nie tylko zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, ale znacząco poprawia bezpieczeństwo i trwałość realizowanych inwestycji.