Kwalifikacja: BUD.21 - Organizacja i prowadzenie robót związanych z budową obiektów inżynierii środowiska

W przypadku kosztorysów budowlanych bardzo łatwo popełnić błąd, jeśli nie zwraca się uwagi na dokładne brzmienie opisów pozycji. Tutaj typowym problemem jest błędna identyfikacja zakresu kosztów, które należy uwzględnić. Często myli się warstwy konstrukcyjne nawierzchni z pozostałymi elementami podbudowy lub odwadniania, tymczasem kosztorys zawsze rozdziela te grupy prac. W tej tabeli tylko jedna pozycja – ta z opisem dotyczącym „nawierzchni z mieszanki niezwiązanej stabilizowanej mechanicznie” – spełnia kryterium pytania. Pozostałe pozycje, jak te odnoszące się do warstw odsączających czy podbudowy z mieszanki związanej cementem, są zupełnie innymi technologiami, więc nie należy ich sumować ani brać pod uwagę przy tym konkretnym zapytaniu. Często spotykam się z tym, że ktoś bierze pod uwagę wszystkie pozycje z mieszanką niezwiązaną, nawet jeśli dotyczą one warstw odsączających, albo – co gorsza – sumuje całość pozycji związanych z wykonaniem nawierzchni, nie patrząc na rodzaj materiału. To jest klasyczny błąd prowadzący do znacznego zaniżenia lub zawyżenia kosztów. Taka pomyłka może potem „pociągnąć” za sobą nieprawidłowe wyceny w przetargach lub w rozliczeniu robót. Warto także pamiętać, że w praktyce zawodowej korzysta się z katalogów norm (np. KNR), a każdy typ mieszanki i sposób ułożenia ma swoją oddzielną pozycję – i tylko ta konkretna powinna być brana pod uwagę, jeśli chodzi o precyzyjne kalkulacje. Analizując kosztorysy, trzeba bardzo uważnie czytać opisy i nie sugerować się podobieństwem nazw czy grubości warstwy. Sam nieraz spotkałem się z sytuacją, gdzie takie niuanse decydowały o tym, czy oferta była poprawna i czy inwestor zaakceptował rozliczenie robót. Moim zdaniem najlepszą praktyką jest zawsze dokładne porównywanie wymagań pytania z opisem pozycji kosztorysowych i nie ulegać rutynie, bo tu liczy się precyzja, a nie intuicja.