Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Wielu osobom intuicyjnie wydaje się, że rozstawa zraszaczy powinna być równa promieniowi, a nawet połowie promienia, żeby mieć pewność, że wszystko dostanie wodę. Jednak takie myślenie prowadzi do nieefektywnego rozmieszczenia, które skutkuje zarówno nadmiernym nakładaniem się pasów zraszania, jak i nierównomiernym rozkładem wody. Jeśli ustawimy zraszacze co 12,5 m (czyli połowa promienia), przepłacimy za instalację, zużyjemy dużo więcej wody, a i tak nie poprawimy jakości nawadniania – zbyt duża intensywność wody w niektórych miejscach może prowadzić do powstawania kałuż. Z kolei 25 m (czyli promień) to za mało, bo powstaną martwe pola między zraszaczami, w których trawa może żółknąć – w praktyce takie rozwiązania spotyka się, gdy inwestor chce zaoszczędzić na sprzęcie, ale potem ma więcej problemów z utrzymaniem trawnika. Jeszcze większa rozstawa, czyli 50 m, jest już zupełnie nieakceptowalna przy promieniu 25 m, bo zraszacze w ogóle nie będą się pokrywać, a większość terenu pozostanie sucha. Kluczowe jest, by rozumieć, że przy kwadratowym ustawieniu najoptymalniejsze jest rozmieszczenie według wzoru R√2 – tak zalecają wszystkie podstawowe normy projektowania nawadniania oraz praktyka inżynierska, właśnie dlatego, że gwarantuje to równomierne pokrycie bez przesadnego marnowania zasobów. Warto pamiętać o tych zasadach, bo raz dobrze zaprojektowany system będzie służył latami bez problemów.