Prawidłowa odpowiedź to 27 m³/s, bo właśnie taki przepływ maksymalny o prawdopodobieństwie 50% jest wskazany w tabeli. W praktyce inżynierskiej przy projektowaniu zabezpieczeń brzegów lub skarp w ciekach regulowanych bardzo często korzysta się właśnie z przepływów o tym prawdopodobieństwie, bo odpowiada to tzw. przepływowi rocznemu, który średnio występuje raz na dwa lata. Widać to wyraźnie – ostatnia kolumna w tabeli (ρ% = 50%, N = 2 lata) pokazuje Qpmax = 27 m³/s. W praktyce, dobierając ubezpieczenia, nie można opierać się na ekstremalnie wysokich przepływach, bo prowadziłoby to do przewymiarowania i niepotrzebnych kosztów inwestycyjnych. Z drugiej strony – zbyt niski przepływ skutkowałby zniszczeniem zabezpieczeń już przy typowych wezbraniach. Standardy branżowe (np. wytyczne Gospodarki Wodnej czy instrukcje ITB) zalecają stosowanie wartości Qpmax odpowiadającej temu właśnie prawdopodobieństwu, gdy nie są wymagane szczególne środki ostrożności. Moim zdaniem to rozwiązanie jest najbardziej racjonalne i ekonomiczne, bo pozwala utrzymać równowagę między bezpieczeństwem a kosztami. Warto zawsze pamiętać, że w przypadku zmian zagospodarowania zlewni lub istotnych inwestycji w jej obrębie trzeba ponownie zweryfikować te wartości i ewentualnie je zaktualizować. Takie podejście gwarantuje, że zabezpieczenia będą skuteczne i nie będą narażone na przedwczesne uszkodzenia. Z mojego doświadczenia wynika, że często projektanci próbują „przesadzić” i dobierają przepływy typu Q1%, co podnosi koszty i nie zawsze jest uzasadnione.
Wybór innej wartości przepływu maksymalnego niż 27 m³/s wynika najczęściej z niezrozumienia, jak interpretować kolumny w tabeli lub jakie jest praktyczne znaczenie prawdopodobieństwa przewyższenia (ρ%). Zdarza się, że osoby uczące się utożsamiają zabezpieczenia z ekstremalnymi sytuacjami, np. powodzią stuletnią (Q1% albo Q0,5%), i wybierają dla bezpieczeństwa wartości jak 121 czy 96 m³/s. To jednak prowadzi do przewymiarowania zabezpieczeń skarp i bardzo wysokich kosztów, które są niepotrzebne przy typowych inwestycjach hydrotechnicznych. Praktyka inżynierska oraz krajowe wytyczne (np. Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych budowli hydrotechnicznych, instrukcje ITB) jasno mówią, że dla standardowych zabezpieczeń skarp należy przyjmować przepływ o prawdopodobieństwie 50%, czyli najczęściej występujący, tzw. przepływ roczny (średnio raz na dwa lata). Wybierając 51 m³/s, kierujemy się prawdopodobieństwem 20%, czyli przepływem, który występuje rzadziej niż ten zalecany – to dalej jest za duża ostrożność jak na codzienne ubezpieczenia. Wybór 27 m³/s odpowiada dokładnie tej sytuacji, przy której zabezpieczenie powinno funkcjonować poprawnie i być ekonomicznie uzasadnione. Typowe błędy to nieuwzględnianie faktycznego znaczenia projekcyjnych wartości hydrologicznych oraz mylenie celów projektowych (np. zabezpieczenia skarp a ochrona przed katastrofalnymi powodziami – to różne przypadki). Moim zdaniem, warto zawsze najpierw sprawdzić w konkretnych wytycznych, jakie prawdopodobieństwo należy przyjąć dla danego typu obiektu, a tabelę czytać nie tylko od strony wartości liczbowych, ale i praktycznego kontekstu zastosowania. Takie podejście pomaga uniknąć kosztownych pomyłek i zapewnia realną trwałość inwestycji.