Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Obliczając koszt transportu gruntu, nietrudno przeoczyć kluczowe elementy, co często prowadzi do zbyt wysokich lub zbyt niskich wyników. W praktyce spotyka się błędy polegające na nieuwzględnieniu rzeczywistej ładowności środka transportu albo przeliczaniu kosztu przewozu na całą objętość bez rozbicia na liczbę kursów. Częstym potknięciem jest pomnożenie całkowitej ilości gruntu przez pełną odległość i stawkę za kurs, bez podzielenia przez ładowność pojazdu. Takie podejście daje bardzo zawyżone wartości, czego przykładem są odpowiedzi 12 600 zł czy 50 400 zł – to raczej sumy, które pojawiają się przy wielokrotnie większych inwestycjach albo całkowicie błędnych założeniach co do sposobu rozliczania kosztów. Z kolei 1 050 zł jest zaskakująco niskie, co zwykle wynika z pominięcia odległości lub podzielenia tylko przez liczbę kursów, a nie przez faktyczną ilość przewożonego materiału. W branży budowlanej standardem jest przeliczanie kosztów transportu przez tzw. tonokilometry lub metrokilometry, czyli objętość razy odległość, a potem dopiero przez jednostkową stawkę dla danej ładowności. Pominięcie tego prowadzi do błędnych kosztorysów i późniejszych problemów na etapie realizacji robót. W praktyce, jeśli mamy do przewiezienia konkretną ilość materiału i wiemy, jaką ładowność ma pojazd, zawsze najpierw liczymy liczbę kursów, potem całkowitą trasę do pokonania z ładunkiem, a dopiero na końcu przemnażamy przez właściwą stawkę. Moim zdaniem, takie błędy wynikają głównie z pośpiechu lub automatycznego stosowania wzorów bez zrozumienia ich sensu. Warto zapamiętać, że w kosztorysowaniu robót ziemnych precyzja w takich obliczeniach jest kluczowa, bo każda różnica w wycenie może decydować o opłacalności inwestycji.