Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych
Kategorie: Pomiary i kontrola Organizacja i technologia robót Gleby i zagrożenia środowiskowe
Kontrola jakości humusowania i obsiania skarp polega na sprawdzeniu, czy łączna powierzchnia nieporośniętych miejsc nie przekracza 2% ich powierzchni. W tabeli podana jest powierzchnia skarp na 4 odcinkach uregulowanego cieku oraz stwierdzona w czasie wizji lokalnej powierzchnia nieporośnięta trawą. Wskaż odcinek, na którym należy wykonać roboty poprawkowe.
| Odcinek | Powierzchnia skarp umocniona przez humusowanie i obsiew [m²] | Powierzchnia nieporośnięta [m²] |
|---|---|---|
| A. | 160 | 3,1 |
| B. | 240 | 5,2 |
| C. | 260 | 5,0 |
| D. | 190 | 3,6 |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Dobrze, że zwróciłeś uwagę właśnie na ten odcinek – 240 m² i 5,2 m² powierzchni nieporośniętej trawą. To taki typowy przypadek, kiedy liczby nie wydają się na pierwszy rzut oka drastyczne, ale jak się policzy procent, wychodzi problem. 2% z 240 m² to 4,8 m², tymczasem tu mamy aż 5,2 m², więc przekroczenie normy jest wyraźne. Z mojego doświadczenia wynika, że takie sytuacje najczęściej biorą się z niedokładnego przygotowania podłoża albo z kiepskiej jakości materiału siewnego – czasem też po prostu pogoda nie sprzyja, ale niezależnie od przyczyny, procedury branżowe są jasne: trzeba poprawiać, żeby bank nie odrzucił odbioru robót. W praktyce fachowcy zawsze polecają dokładnie mierzyć i nie zaokrąglać powierzchni, bo przy takich granicznych sytuacjach każdy metr się liczy. Branżowe normy – czy to WTWiORB, czy wytyczne GDDKiA – jasno mówią o akceptowalnym procencie powierzchni nieporośniętych, więc jak jest więcej niż 2%, bez poprawek się nie obejdzie. Warto też pamiętać, że taka kontrola to nie tylko formalność – chodzi też o trwałość umocnień i ochronę przed erozją, więc to naprawdę ważne w praktyce terenowej.