Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Wiele osób kojarzy tradycyjne formy nawadniania, takie jak bruzdowe czy zalewowe, z uprawą warzyw, ale w przypadku plantacji ogórków coraz częściej odchodzi się od tych rozwiązań z kilku ważnych powodów. Nawadnianie bruzdowe wymaga prowadzenia rowków pomiędzy rzędami, przez które przepływa woda – to metoda znana od lat, ale niestety bardzo nieefektywna pod względem zużycia wody i powodująca często nierównomierny rozkład wilgoci. Co więcej, na cięższych glebach może prowadzić do zalewania korzeni, a na lżejszych – do strat wody przez szybkie przesiąkanie w głąb profilu. Z kolei system zalewowy, gdzie woda rozlewana jest na całą powierzchnię pola, sprawdza się raczej na ryżu czy innych roślinach tolerujących zalewanie, a nie na ogórkach, które źle znoszą nadmiar wilgoci w strefie korzeniowej i są bardziej narażone na choroby grzybowe. Jeśli chodzi o deszczownie, to wiadomo – są praktyczne, można je stosować do wielu upraw, ale przy ogórkach mają kilka wad: mokre liście to większe ryzyko chorób, poza tym część wody po prostu odparowuje, zanim dotrze do gleby, a międzyrzędzia niepotrzebnie się namaczają. Moim zdaniem, główny błąd w myśleniu polega na utożsamianiu każdej widocznej infrastruktury wodnej z deszczownią lub systemem starego typu. Tymczasem na zdjęciu wyraźnie widać rozciągnięte wzdłuż rzędów cienkie rurki – typowe dla nawadniania kropelkowego, które pozwala precyzyjnie dostarczać wodę do korzeni, ograniczać straty i poprawiać efektywność produkcji. Jeśli zależy nam na dobrych plonach i nowoczesnym podejściu do uprawy ogórków, warto zwracać uwagę właśnie na takie rozwiązania, zgodne z obecnymi standardami branżowymi.