Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że wszystkie tradycyjne systemy nawodnienia działają w podobny sposób, ale niestety to spore uproszczenie i często prowadzi do błędnych wniosków. Bruzdowny system nawadniania polega na grawitacyjnym przepływie wody w specjalnie wyżłobionych rowkach między rzędami upraw. Tutaj nie ma żadnych urządzeń rozpraszających wodę, całość jest zależna od ukształtowania terenu i chłonności gleby. Zalewowy system natomiast to po prostu okresowe zalewanie całych powierzchni polowych—np. łąk lub ryżowisk—i również odbywa się to bez zraszaczy, a ilość dostarczanej wody kontroluje się przez regulowanie czasu zalewu i poziomu wody. Jeśli chodzi o podsiąkowe nawadnianie, to działa ono na zasadzie podnoszenia poziomu wód gruntowych; woda napływa pod powierzchnię gleby i nawadnia rośliny przez kapilarność bezpośrednio do strefy korzeniowej, więc znowu—brak tu jakichkolwiek zraszaczy czy urządzeń ciśnieniowych. Typowym błędem jest myślenie, że skoro systemy te też rozprowadzają wodę, to muszą być zależne od jakiegoś wydatku urządzenia, ale to nieprawda. Tylko deszczowniany system, zgodnie ze standardami branżowymi i zaleceniami projektowymi, wymaga dokładnego określenia wydatku zraszaczy, bo od tego zależy nie tylko efektywność nawadniania, ale i opłacalność całej inwestycji. Powiązanie wydajności pompy, przekroju rur, liczby oraz rodzaju zraszaczy jest kluczowe tylko w tym rozwiązaniu. Pozostałe systemy mają zupełnie inną logikę pracy—bazują głównie na grawitacji, dyfuzji wody czy kapilarności, a nie na ciśnieniowych urządzeniach rozpryskujących. Takie nieporozumienia zdarzają się zwłaszcza osobom, które dopiero zaczynają przygodę z techniką rolniczą albo nie miały okazji widzieć różnych metod w praktyce. Warto więc zawsze pamiętać, żeby nie wrzucać wszystkich systemów do jednego worka i rozpoznać mechanizmy działania każdego z nich.