Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Mylne jest zakładanie, że nawodnienie ściekami, nawożenie organiczne czy orka z pogłębiaczem należą do zabiegów fitomelioracyjnych. Te odpowiedzi wskazują raczej na zabiegi z zakresu agrotechniki, melioracji wodnych lub zabiegów poprawiających żyzność i strukturę gleby, ale w sposób czysto techniczny czy chemiczny, a nie biologiczny. Nawodnienie ściekami to metoda z pogranicza gospodarki wodno-ściekowej oraz rekultywacji gruntów, ale nie zalicza się jej do fitomelioracji, bo nie opiera się na wykorzystywaniu roślin do poprawy warunków środowiskowych. Zresztą, stosowanie ścieków w rolnictwie niesie ze sobą istotne zagrożenia i wymaga spełnienia szeregu norm, a w większości sytuacji jest traktowane raczej jako element gospodarki odpadami. Z kolei nawożenie organiczne, choć zdecydowanie poprawia właściwości gleby, zaliczane jest do klasycznych praktyk nawozowych, a nie do fitomelioracji – tu chodzi głównie o dostarczenie substancji pokarmowych, nie o biologiczne kształtowanie krajobrazu i mikroklimatu. Orka z pogłębiaczem to natomiast typowy zabieg uprawowy, mający na celu rozluźnienie i napowietrzenie głębszych warstw gleby. Jest to metoda typowo mechaniczna, bez udziału roślin jako głównego czynnika poprawy środowiska. Niestety, typowym błędem jest utożsamianie wszystkich praktyk poprawiających jakość gleby z fitomelioracjami. Jednak fitomelioracje, zgodnie z definicją, to działania wykorzystujące roślinność do trwałego polepszenia warunków siedliskowych, np. poprzez zadrzewienia śródpolne, łąki, pasy filtracyjne czy zalesienia. Warto więc rozróżniać metody biologiczne od mechanicznych czy chemicznych i pamiętać, że fitomelioracje to specyficzna, choć bardzo istotna grupa działań.