Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych
Kategorie: Pomiary i kontrola Gospodarka wodna w rolnictwie i stawach
Na podstawie średnich wieloletnich sum opadów oraz średnich wieloletnich sum parowania wskaźnikowego w półroczu letnim zaobserwowanych w 4 stacjach meteorologicznych wskaż stację, w której klimatyczny bilans wodny wynosi (–72 mm).
| Stacja | Opad – P [mm] | Parowanie – E₀ [mm] |
|---|---|---|
| I | 353 | 425 |
| II | 359 | 477 |
| III | 380 | 401 |
| IV | 383 | 425 |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W pytaniu chodziło o obliczenie klimatycznego bilansu wodnego, czyli różnicy między sumą opadów a sumą parowania wskaźnikowego (P – E₀) w danym okresie. To podstawowa miara w hydrologii i meteorologii, pozwalająca ocenić, czy w danym rejonie woda się „gromadzi”, czy raczej „ucieka” do atmosfery. Dla Stacji I, bilans wynosi 353 mm (opad) minus 425 mm (parowanie), co daje -72 mm – dokładnie tyle, ile było w opisie. Ten ujemny wynik oznacza niedobór wody w okresie letnim, co jest ważne np. dla rolnictwa czy planowania zasobów wodnych. Moim zdaniem właśnie takie zadania to podstawa zrozumienia funkcjonowania środowiska i planowania na przykład nawadniania czy retencji – szczególnie w Polsce, gdzie często mamy lokalne okresy suszy. W branży często stosuje się takie wyliczenia nie tylko dla stacji meteorologicznych, ale też przy planowaniu inwestycji hydrotechnicznych czy zarządzaniu zbiornikami wodnymi. Standardy branżowe GUS czy IMGW zalecają, by zawsze patrzeć na bilans wodny, bo pozwala on z wyprzedzeniem reagować na niedobory, zamiast działać dopiero po zauważeniu skutków. Warto też zwrócić uwagę, że dodatni bilans sprzyja gromadzeniu wód gruntowych, a ujemny – zwiększa ryzyko suszy. Z mojego doświadczenia wynika, że na egzaminach czy w praktyce często zapomina się o tym prostym wzorze, a szkoda – bo to daje naprawdę praktyczną wiedzę.