Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Często spotykam się z tym, że wybierając ładowność środka transportowego ludzie sugerują się intuicją lub zaokrąglają wartości „na oko”, co niestety prowadzi do błędnych decyzji logistycznych na placu budowy. W przypadku ładowności 4 m³ czy 8 m³ pojawia się podstawowy problem: przy 4 m³ potrzeba aż 24 cykli, a przy 8 m³ aż 12, żeby przewieźć całość. To jest nierealne do wykonania w 8-godzinnej zmianie roboczej, skoro jeden cykl trwa godzinę, bo nie ma możliwości wykonania 12 lub 24 cykli w takim czasie. Często zapomina się, że liczba kursów musi być równa liczbie godzin, jeśli cykl to właśnie godzina. W rzeczywistości na budowie bardzo szybko wyjdą na jaw takie niedociągnięcia organizacyjne – pojazd o zbyt małej ładowności prowadzi do przestojów i niepotrzebnego wydłużenia robót. Z drugiej strony, ładowność 16 m³ może wydawać się kusząca, bo w 8 kursach przewieziemy aż 128 m³, ale tutaj pojawia się inny problem. Po pierwsze pojazd nigdy nie będzie wykorzystany w pełni, bo przewiezie za dużo – zostanie sporo „pustych” miejsc i finalnie przewieziemy materiał szybciej, ale nieekonomicznie. To oznacza niepotrzebne koszty, bo za większy pojazd zwykle płaci się więcej, a jego potencjał nie zostanie w pełni wykorzystany. Z mojego doświadczenia wynika, że optymalizacja kosztów transportu na budowie to nie tylko dobór jak największego pojazdu, ale właśnie taki, który pozwala w pełni wykorzystać każdą godzinę pracy i dokładnie przewieźć zamówioną ilość materiału. Dobry inżynier zawsze najpierw liczy: ilość materiału dzielimy na liczbę godzin (czyli cykli) i to jest nasza docelowa ładowność środka transportowego. Moim zdaniem ta kalkulacja jest jednym z kluczowych elementów skutecznego zarządzania logistyką na placu budowy – bez tego łatwo o chaos, opóźnienia i niepotrzebne koszty.