Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych
Kategorie: Melioracje wodne Systemy nawodnień i odwadniania Gleby i zagrożenia środowiskowe
Optymalna głębokość oraz rozstawa rowów odwadniających na użytkach zielonych kształtuje się w granicach:
• głębokość 0,8 m – 1,2 m
• rozstawa 40,0 m – 200,0 m
Na obszarze użytkowanym jako łąki oraz pastwiska zastosowano następujące głębokości i rozstawy rowów
| Parametr | Użytek | |||
|---|---|---|---|---|
| Łąka I | Pastwisko I | Łąka II | Pastwisko II | |
| Głębokość [m] | 1,2 | 1,0 | 0,9 | 0,8 |
| Rozstawa [m] | 180,0 | 200,0 | 160,0 | 240,0 |
Który użytek wykazany w tabeli jest zagrożony wystąpieniem nadmiaru wody w profilu glebowym?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Pastwisko II rzeczywiście jest najbardziej zagrożone nadmiarem wody w profilu glebowym ze wszystkich użytków podanych w tabeli. Wynika to bezpośrednio z tego, że rozstawa rowów odwadniających – czyli odległość między nimi – wynosi tutaj aż 240 m, co przekracza zalecany przedział 40–200 m. Taka duża rozstawa oznacza, że woda ma znacznie dłuższą drogę do pokonania, zanim trafi do najbliższego rowu, przez co może zbyt długo zalegać w glebie. Co więcej, chociaż głębokość rowów – 0,8 m – jest na dolnej granicy normy, to przy tak dużej rozstawie nie będzie wystarczająca dla efektywnego odprowadzenia nadmiaru wody, zwłaszcza po intensywnych opadach czy wiosennych roztopach. W praktyce prowadzi to do podtopień, pogorszenia struktury gleby i spadku plonów. Z mojego doświadczenia wynika, że zbyt szeroko rozstawione rowy szybko ujawniają swoje wady podczas mokrych sezonów, a naprawa tej sytuacji bywa kosztowna. Dlatego też inżynierowie i rolnicy zawsze powinni kierować się zaleceniami dotyczącymi minimalnych i maksymalnych odległości oraz dostosowywać je do lokalnych warunków wodnych. Warto dodać, że zbyt szeroka rozstawa to częsty błąd przy próbach oszczędności na infrastrukturze, który finalnie wychodzi bokiem. Poprawnie zaprojektowane odwodnienie to klucz do stabilnych i zdrowych użytków zielonych.