Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Wiele osób myli systemy melioracji, szczególnie kiedy widzą na rysunku elementy związane z przepływem wody. W praktyce przegony nie są częścią klasycznego odwodnienia czy nawodnienia, choć czasem tak się wydaje przez podobieństwo w zarządzaniu ruchem wody. Odwodnienia koncentrują się głównie na odprowadzaniu nadmiaru wody z pól za pomocą rowów melioracyjnych, drenów czy studzienek – tu przegony jako takie nie występują, bo ich celem nie jest wyłącznie usuwanie wody. Nawodnienia natomiast to systemy doprowadzające wodę, często przy pomocy rur, zraszaczy czy specjalnych kanałów – i tu ponownie, przegony nie spełniają tej funkcji. Fitomelioracje opierają się na wykorzystywaniu roślin do poprawy właściwości gleby i stosunków wodnych, np. poprzez sadzenie odpowiednich gatunków traw czy drzew, które stabilizują teren, wiążą azot czy osuszają glebę – nie ma tu miejsca dla typowych przegonów jako elementów infrastrukturalnych. Często za błędne uznaje się przegony za część tych systemów z powodu niewłaściwego rozumienia ich funkcji – a one w rzeczywistości są integralnym składnikiem agromelioracji. To właśnie agromelioracje skupiają się na kompleksowej poprawie warunków gospodarowania na polach, uwzględniając nie tylko gospodarkę wodną, ale też strukturę gleby, dostępność składników pokarmowych i ogólną efektywność upraw. Przegony mają tu za zadanie usprawnić przepływ wody po powierzchni pola, kierować ją tak, by nie powodowała erozji i by mogła być efektywnie wykorzystana przez rośliny. Błędne wnioski wynikają często z braku rozróżnienia pomiędzy pasywnymi elementami systemów (jak rowy czy kanały) a aktywnymi strukturami regulującymi przepływ wody w konkretnych miejscach pola – a właśnie przegony są tego przykładem.