Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

W pytaniu chodziło o określenie, jaka rzędna korony nasypu po wykonaniu pozwala uznać, że roboty zostały wykonane prawidłowo. W podanej tabeli dokładności wyraźnie określono dopuszczalne odchyłki: +2 cm i −5 cm od projektowanej rzędnej, czyli w tym przypadku od 146,85 m n.p.m. To daje przedział akceptowalnych wyników od 146,80 m do 146,87 m n.p.m. Niestety, wartości wybrane spoza tego zakresu nie mogą zostać odebrane jako poprawne bez względu na to, jak niewielka wydaje się różnica. Często spotykam się z przekonaniem, że im wyższa rzędna tym lepiej, bo przecież „lepiej dać więcej niż za mało”. To niestety nieprawda – przekroczenie tej tolerancji w górę (np. do 146,90 lub 146,95 m n.p.m.) grozi błędami w odwodnieniu, niestabilnością skarpy czy koniecznością dodatkowego niwelowania. Z drugiej strony, obniżenie poniżej dolnej granicy (np. do 146,75 m n.p.m.) może powodować zaniżenie parametrów konstrukcyjnych, a to już poważny problem przy odbiorze. W praktyce budowlanej takie „drobne” odchylenia często generują duże konsekwencje – od poprawek po realne zagrożenia dla trwałości inwestycji. Z mojego doświadczenia wynika, że błędy wynikają często z nieuwzględnienia precyzyjnych wymagań norm lub z mylnego założenia, że tolerancja jest symetryczna (czyli np. +5 i −5 cm), co tutaj nie ma miejsca. Standardy branżowe, jak np. PN-S-02205 czy WT-1, precyzyjnie wskazują, jakie są granice i kiedy trzeba poprawiać wykonaną robotę. Pamiętaj, że w branży liczy się precyzja – nawet jeśli z zewnątrz wydaje się, że kilka centymetrów w górę lub w dół to nic wielkiego. Akceptowalny zakres jest konkretny i określony, a przekroczenie go w dowolną stronę oznacza nieprawidłowe wykonanie. Warto zawsze uważnie czytać tabelę i nie kierować się intuicją czy „zaokrąglaniem”. Każde odejście od dopuszczalnej tolerancji to potencjalny problem przy odbiorze i dalszej eksploatacji nasypu.