Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Wybranie innego stawu niż II sugeruje, że skupiono się na jednej z cech – być może na powierzchni lub głębokości – zamiast na całościowym spojrzeniu na objętość ziemi do wydobycia. To bardzo częsty błąd, który obserwuję wśród początkujących techników czy operatorów. W rzeczywistości czas wykonania wykopu zależy nie od pojedynczego parametru, lecz od całkowitej objętości, jaką trzeba usunąć. Nieraz mylne jest założenie, że najdłużej trwa wykopanie stawu o największej powierzchni – tymczasem liczy się iloczyn powierzchni i średniej głębokości. Jeśli weźmiemy np. staw III – ma największą powierzchnię, ale stosunkowo niewielką głębokość, przez co jego objętość jest mniejsza niż w przypadku stawu II. Podobnie staw IV, choć najgłębszy, ma bardzo małą powierzchnię, co powoduje, że całościowo wymaga mniej pracy. Z kolei staw I ma niewielką powierzchnię i umiarkowaną głębokość, więc objętościowo nie wypada imponująco. W praktyce branżowej, przy planowaniu harmonogramów robót ziemnych, zawsze porównuje się całkowitą objętość wykopów, dzieli przez wydajność sprzętu i dopiero wtedy analizuje liczbę dni roboczych. Pominięcie tego etapu skutkuje niedoszacowaniem czasu realizacji i problemami logistycznymi na budowie, co jest jednym z najczęstszych błędów popełnianych przez mniej doświadczonych wykonawców. Warto pamiętać też o odpowiednim doborze koparki pod względem wydajności, co wpływa bezpośrednio na efektywność całego procesu. Dobre praktyki branżowe zalecają zatem zawsze analizować objętość prac ziemnych, niezależnie od tego, czy chodzi o budowę stawów, wykopy pod fundamenty czy inne prace ziemne.