Kategorie: Melioracje wodne Gleby i zagrożenia środowiskowe
Zjawisko wezbrań zatorowych jest bardzo specyficzne i ściśle związane z warunkami zimowymi na rzekach, szczególnie tych w klimacie umiarkowanym, jak polskie rzeki nizinno-wyżynne. Gromadzenie się śryżu – czyli drobnych kryształków lodu powstających w wyniku niskich temperatur w wodzie – na płyciznach oraz przy naturalnych przeszkodach (kamienie, powalone drzewa, zwężenia koryta, mosty) prowadzi do tworzenia się zatorów lodowych. To właśnie ten mechanizm powoduje nagłe spiętrzenie wody, czasem bardzo gwałtowne, co jest istotne zwłaszcza dla zarządzania ryzykiem powodziowym. Z mojego doświadczenia wynika, że w praktyce już na etapie planowania infrastruktury hydrotechnicznej uwzględnia się te zjawiska, np. przez projektowanie mostów z wyższym prześwitem lub oczyszczanie koryta przed zimą. Standardy branżowe, np. wytyczne IMGW, wyraźnie podkreślają, że monitoring tworzenia się śryżu i szybka reakcja (np. kruszenie lodu czy prace lodołamaczy) to podstawowe elementy zabezpieczeń przeciwpowodziowych w okresie zimowym. Warto pamiętać, że zatory mogą powstać nie tylko podczas silnych mrozów, ale też w trakcie odwilży, kiedy oderwane kry lodowe płyną z prądem i zatrzymują się na przeszkodach, powodując spiętrzenie. To klasyczny przykład, jak natura potrafi zaskoczyć i jak ważne jest praktyczne zrozumienie procesów zachodzących w rzece.