Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

W praktyce stawowej liczenie ile ryb zostanie odłowionych po zakończonym cyklu produkcyjnym wymaga uwzględnienia wskaźnika przeżywalności, który uwzględnia naturalne straty – śnięcia, choroby, drapieżnictwo czy nawet błędy obsługowe. Zdarza się, że niektórzy kierują się myśleniem, że skoro obsada wynosi 45 000 sztuk, to dokładnie tyle ryb wyłowi się na końcu – niestety, to nigdy się nie sprawdza. Pominięcie wskaźnika przeżywalności to typowy błąd początkujących, prowadzący do zawyżonych oczekiwań produkcyjnych i późniejszych rozczarowań ekonomicznych. Z drugiej strony, wybierając dużo mniejsze wartości, np. 11 250 sztuk czy 22 500 sztuk, łatwo przeszacować przewidywane straty – to się raczej nie zdarza przy takiej obsadzie i wskaźniku 0,75, bo oznaczałoby śmiertelność na poziomie ponad połowy stada, co jest nie do zaakceptowania w dobrej praktyce rybackiej. Przewidywanie liczby odłowionych ryb wymaga prostego mnożenia obsady przez wskaźnik przeżywalności: 45 000 × 0,75. Pomijanie tego wzoru lub wybieranie wartości „na oko” nie ma zastosowania w profesjonalnej akwakulturze. Najlepsze gospodarstwa zawsze kalkulują produkcję na bazie realnych wskaźników i śledzą każdą zmianę, bo każdy procent przeżywalności to realny wpływ na zysk i organizację pracy. Warto pamiętać, że w literaturze branżowej i standardach zarządzania fermą rybną takie podejście jest podstawą – nie tylko dla karpia, ale i innych gatunków gospodarczych.