Kwalifikacja: BUD.22 - Organizacja i prowadzenie robót melioracyjnych

Wykonanie wylotu drenarskiego to bardzo ważny etap budowy systemu odwadniającego i niestety łatwo tutaj o błędne założenia. Często spotkać się można z przekonaniem, że wylot najlepiej wykonać zaraz po wykonaniu rowka lub nawet po zasypaniu, bo wtedy „wszystko już gotowe”. Jednak takie podejście prowadzi do licznych problemów. Jeśli zrobimy wylot zanim ułożymy rurki drenarskie, nie będziemy w stanie precyzyjnie określić, gdzie kończy się układ drenarski – a to przecież miejsce zakończenia ciągu rur ma decydujące znaczenie dla efektywności całego drenażu. W praktyce, kiedy najpierw wykonuje się połączenia lub zasypuje rowek, a dopiero potem myśli o wylocie, bardzo często kończy się to koniecznością poprawek, rozrywaniem już wykonanych prac i stratą czasu oraz materiału. Dobrą praktyką branżową według PN-EN 1610 oraz doświadczeń fachowców jest najpierw precyzyjne ułożenie rurek i dopasowanie spadków, bo wtedy widać, gdzie drenaż faktycznie wychodzi poza obręb terenu. To pozwala uniknąć typowego błędu polegającego na niewłaściwym położeniu wylotu, przez co woda nie odpływa swobodnie albo zamula się na końcówce. Często obserwuje się też, że ludzie są przekonani, że połączenia drenarskie powinny być zrobione jeszcze przed planowaniem wylotu, tymczasem to cały ciąg drenarski z rurkami zadecyduje o ostatecznym położeniu wylotu. W mojej opinii, jeśli ktoś najpierw wykona zasypanie rowka, to potem już praktycznie nie ma jak poprawnie zrobić wylotu bez dodatkowych kosztów i prac, bo dostęp do końcówki rur jest utrudniony. Praktyka pokazuje, że kolejność: rowek – rurki – wylot – zasypka daje najlepsze efekty i minimalizuje ryzyko błędów. Dlatego warto trzymać się tych zasad, żeby system działał niezawodnie przez wiele lat.