Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Wielu osobom intuicyjnie może się wydawać, że o wyodrębnieniu broszur wśród wydawnictw decydują czynniki takie jak rodzaj użytego papieru, szata graficzna czy jakość opracowania. To dość częsty błąd, zwłaszcza jeśli ktoś kojarzy broszury głównie z materiałami promocyjnymi albo reklamowymi, gdzie faktycznie często spotykamy się z bardziej kolorową grafiką lub nietypowym papierem. Jednak z perspektywy formalnej i bibliotecznej, te aspekty nie mają kluczowego znaczenia dla klasyfikacji wydawnictw. Rodzaj papieru może mieć znaczenie przy określaniu prestiżu lub trwałości wydawnictwa, ale w klasyfikacji broszur najważniejsze jest, ile stron zawiera dany materiał – to jest właśnie podstawowe kryterium. Szata graficzna – choć bywa efektowna i przyciąga uwagę – nie decyduje o tym, czy coś jest broszurą, książką czy ulotką. Moim zdaniem warto na to zwrócić uwagę, bo czasem wydawnictwa bardzo bogato ilustrowane bywają mylone z broszurami tylko dlatego, że są cienkie. Kolejna kwestia, czyli jakość opracowania – choć istotna z punktu widzenia użytkownika, nie wpływa na techniczną klasyfikację. Standardy branżowe (np. normy ISO) jasno wskazują, że granicą jest objętość: od 5 do 48 stron – i to ten wymóg liczy się przy katalogowaniu oraz raportowaniu wydawnictw. Mylenie tych pojęć prowadzi do nieścisłości np. podczas porządkowania zbiorów czy przypisywania ISBN. Z mojego doświadczenia widać, że znajomość tych definicji bardzo ułatwia życie w praktyce, a niejasności w tej kwestii to częsty powód zamieszania, zwłaszcza w mniejszych bibliotekach czy drukarniach. Dobrze więc zapamiętać, że to objętość, a nie jakość papieru czy wrażenia estetyczne, stanowi podstawowe kryterium wyodrębnienia broszur jako osobnej grupy wydawnictw.