Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Interpretowanie mowy ciała w kontekście negocjacji bywa trudne, łatwo tu o mylne wnioski. Swobodne, spokojne i wygodne siedzenie może na pierwszy rzut oka kojarzyć się z nastawieniem przyjaznym, ale to uproszczenie. Nie zawsze osoba, która siedzi luźno, od razu jest nastawiona pozytywnie do rozmówcy – czasem to po prostu świadczy o wysokim poziomie komfortu i pewności siebie. Z kolei określanie takiej postawy jako nieprzyjaznej mija się z podstawowymi założeniami komunikacji niewerbalnej. Brak napięcia i otwarta sylwetka raczej sugeruje brak zagrożenia niż dystans czy wrogość. Częstym błędem jest też utożsamianie swobodnej postawy z lękliwością – osoby niepewne raczej przyjmują postawę zamkniętą, siedzą spięte, mogą się garbić lub wykonywać nerwowe gesty jak stukanie palcami o stół. W branżowych materiałach i szkoleniach z negocjacji podkreśla się, że to właśnie postawa rozluźniona, ale kontrolowana, jest oznaką opanowania i świadomości własnej wartości. Warto też pamiętać, że nie analizuje się pojedynczego gestu w oderwaniu od całości – kontekst rozmowy, ton głosu czy wyraz twarzy też mają znaczenie, ale sama swobodna pozycja zdecydowanie nie świadczy ani o przesadnej przychylności, ani o strachu. Często uczniowie w technikum mylą te sygnały, bo wydaje im się, że dobra atmosfera to rozluźnienie, a stres to 'wyluzowanie' – niestety, fachowo rzecz ujmując, jest dokładnie odwrotnie. Praktyka pokazuje, że ci, którzy pewnie i naturalnie zajmują miejsce, są zwykle najbardziej świadomi własnych możliwości i nie boją się negocjować.