Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

W środowisku akademickim oraz technicznym właściwe cytowanie źródeł to absolutna podstawa, a nieprawidłowe zapisy często prowadzą do nieporozumień lub nawet zarzutów o brak staranności. Wybór zapisu „55 s.” lub „55 ss.” wynika często z przejęcia logiki stosowanej w językach obcych, głównie angielskim, gdzie skróty typu „p.” (od „page”) bywają umieszczane po numerze strony. Jednak w polskich normach bibliograficznych, zgodnie z PN-ISO 690, przyjęty jest zapis „s. 55.”, gdzie skrót „s.” (od „strona”) poprzedza numer, a nie odwrotnie. Zapis „55 s.” sugeruje, że chodzi o objętość dzieła (np. książka ma 55 stron), a nie o konkretną stronę z cytowaną treścią. Podobnie skrót „ss.” odnosi się do zakresu stron – używa się go wyłącznie wtedy, gdy podajemy przedział, np. „ss. 55-58.” – i też występuje przed numerami. Umieszczenie skrótu po liczbie to moim zdaniem najczęstszy błąd spotykany u osób, które nie miały jeszcze okazji zapoznać się z polskimi standardami cytowania. Z kolei zapis „ss. 55.” jest typowym nieporozumieniem – przecież jeśli odnosimy się do jednej strony, to tylko „s.”, a „ss.” wyłącznie przy zakresach. Często wynika to z chęci skrócenia czy uproszczenia przypisu, ale w praktyce to prowadzi raczej do niejasności. Kluczowe jest zrozumienie, że schemat przypisu musi być jednoznaczny zarówno dla czytelnika, jak i recenzenta czy promotora. Brak skrótu, niewłaściwa kolejność albo użycie błędnego skrótu zdecydowanie obniża wartość merytoryczną pracy i może sugerować brak znajomości podstawowych zasad inżynierskiej lub akademickiej dokumentacji. Dlatego tak ważne jest, żeby utrwalać poprawne wzorce już na etapie nauki.