Od strony praktycznej, seria wydawnicza to pojęcie, które bardzo mocno związane jest z koncepcją spójności wizualnej. W branży wydawniczej przyjęło się, że seria to zbiór książek, które formalnie nie muszą być autorstwa tej samej osoby ani nawet dotyczyć jednego tematu – kluczowa jest właśnie ujednolicona szata graficzna. Projekt okładki, układ typograficzny, czcionka tytułu, umiejscowienie logo wydawnictwa czy nawet detale jak kolorystyka grzbietu – to wszystko sprawia, że książki z danej serii można rozpoznać od razu na półce. To naturalny „znak rozpoznawczy” dla bibliotekarzy, księgarzy czy kolekcjonerów. Wydawnictwa stosują takie rozwiązania, by budować markę serii, ułatwiać czytelnikom kompletowanie zbiorów i po prostu sprawić, że dana seria będzie się wyróżniała na tle innych publikacji. Na przykład znana „Seria Amerykańska“ z Wydawnictwa Czarne czy „Klasyka Literatury“ od PIW – każda z nich ma swoją charakterystyczną oprawę graficzną, niezależnie od autorów czy tematów. Takie podejście rekomendują też organizacje branżowe, np. Polska Izba Książki. Dobrze jest więc kojarzyć serię wydawniczą właśnie z tym graficznym spoiwem, bo to praktyczne i bardzo rozpoznawalne kryterium.
Wydaje się, że łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że książki z jednej serii łączy tytuł, autor czy nawet notka biograficzna, ale w rzeczywistości te elementy są drugoplanowe z punktu widzenia wydawnictw. Tytuł jest oczywiście unikalny dla każdej publikacji – to przecież podstawowa forma odróżnienia jednej książki od drugiej, nawet jeśli obie należą do tej samej serii. Zdarzają się serie tematyczne, gdzie tytuły są podobnie skonstruowane, ale nigdy identyczne. Autor? Owszem, czasem są serie autorskie, gdzie prezentuje się twórczość jednej osoby, ale standardy branżowe mówią jasno: seria nie musi być związana z jednym autorem. Przykład? Seria „Mistrzowie Literatury” – każdy tom napisał ktoś inny. Notka biograficzna natomiast, choć bywa powtarzalna, to w praktyce jest jedynie krótką informacją o autorze i bywa zupełnie różna nawet w obrębie jednej serii – to raczej dodatek, a nie wyznacznik serii. Błąd tego typu wynika najczęściej z zamiany porządków: utożsamiania serii z cyklem powieściowym lub edycją limitowaną, gdzie faktycznie niektóre z tych elementów bywają stałe. W praktyce, według najczęściej stosowanych standardów branżowych, jedynym prawdziwie spajającym czynnikiem jest właśnie szata graficzna, która nadaje książkom z serii rozpoznawalny charakter wizualny – to po tym czytelnik, bibliotekarz czy nawet przypadkowy klient w księgarni potrafi od razu dostrzec powiązania między poszczególnymi publikacjami, pomimo różnic w tematyce lub autorstwie. To kluczowa różnica między serią jako kategorią wydawniczą a innymi sposobami grupowania książek.