Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Wiele osób wybiera strategie takie jak unikanie, kooperacja czy łagodzenie, myśląc, że to właściwa droga do częściowych ustępstw, jednak to są zupełnie inne podejścia. Unikanie polega na rezygnacji z aktywnego udziału w negocjacjach, często z nadzieją, że problem sam się rozwiąże albo zostanie przesunięty w czasie. W efekcie żadna ze stron nie osiąga swoich celów, bo tak naprawdę nikt nie podejmuje realnych działań. Znam to z praktyki – bywa, że ktoś boi się konfliktu i woli wycofać się całkowicie niż walczyć o cokolwiek, ale wtedy nie ma mowy o żadnym kompromisie. Kooperacja (czasem zwana współpracą) opiera się na dążeniu do sytuacji win-win, gdzie szuka się rozwiązań zaspokajających w pełni interesy obu stron. To inna liga – tu chodzi o maksymalizowanie wspólnych korzyści, a nie dzielenie się stratami czy zyskami po równo. Z mojego doświadczenia wynika, że kooperacja jest możliwa tylko wtedy, gdy strony są w stanie otwarcie rozmawiać o swoich potrzebach i mają zaufanie do siebie, co nie zawsze jest łatwe do osiągnięcia. Z kolei łagodzenie, często mylone z kompromisem, polega po prostu na rezygnacji ze swoich żądań, żeby załagodzić sytuację lub zminimalizować konflikt. To droga na skróty, gdzie jedna strona daje za wygraną kosztem własnych interesów i na dłuższą metę bywa bardzo frustrujące. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każda strategia, w której ktoś odpuszcza, to kompromis. Tymczasem kompromis zawsze zakłada, że obie strony poświęcają część swoich założeń dla wspólnego porozumienia, a nie że jedna tylko ustępuje albo obie udają, że problemu nie ma. Branżowe standardy, szczególnie w negocjacjach biznesowych, jasno rozróżniają te strategie i warto o tym pamiętać, żeby nie tracić czasu na niewłaściwe podejście do rozmów.