Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Adnotacja zawartościowa to taki opis, który skupia się na przedstawieniu rzeczywistej treści książki, jej rozdziałów czy najważniejszych zagadnień, jakie są w niej poruszane. To nie jest opis celu wydania, informacji o zmianach względem poprzednich wydań, ani rekomendacji dotyczących wykorzystania książki na określonym kierunku studiów. Często mylimy te pojęcia, bo wydaje się, że każda informacja o książce pozwala lepiej ją ocenić, ale od strony standardów opisu bibliograficznego czy nawet codziennej praktyki katalogowania, adnotacja zawartościowa musi wskazywać, co dokładnie czytelnik znajdzie w środku. Wskazanie np., że książka jest zgodna z programem nauczania, to raczej adnotacja funkcjonalna lub cel wydania, a informacja o zmianach w stosunku do wcześniejszego wydania podkreśla raczej charakter edytorski czy historię publikacji. Podobnie stwierdzenie, że to pierwsza część podręcznika i że nawiązuje do określonego skryptu, mówi nam o miejscu danej książki w serii, lecz w żaden sposób nie pozwala ocenić jej faktycznej zawartości merytorycznej. Takie uproszczenia mogą prowadzić do błędnego założenia, że wystarczy znać powód wydania lub adresata, żeby ocenić przydatność publikacji. W codziennej pracy z literaturą najlepiej zawsze szukać adnotacji, które punktują konkretne tematy lub rozdziały – to daje gwarancję trafnego wyboru materiałów do nauki czy pracy zawodowej. Taka praktyka jest zgodna ze standardami m.in. Polskiej Normy PN-N-01210:1977 dotyczącej adnotacji bibliograficznej i jest szeroko stosowana przez większość bibliotekarzy i specjalistów od informacji naukowej. Warto tę różnicę zapamiętać – ona naprawdę oszczędza mnóstwo czasu i energii przy selekcji literatury.