Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Barok, secesja i klasycyzm to style artystyczne, które mimo swojego historycznego znaczenia, zupełnie nie pasują do charakteru twórczości Pabla Picassa, a co za tym idzie – nie są optymalnym wyborem do zilustrowania jego bibliografii osobowej. Wybierając barok, można się łatwo pomylić pod względem wyrazu: ten styl skupia się na bogactwie form, intensywnej dynamice oraz teatralności, co nijak nie koresponduje z geometryczną, analityczną formą kubizmu, w którym Picasso się specjalizował. Barokowa ornamentyka mogłaby wręcz wprowadzać w błąd i odciągać uwagę od samego artysty oraz jego osiągnięć. Secesja z kolei, choć stylowa i często atrakcyjna wizualnie, opiera się na płynnych liniach, motywach roślinnych i dekoracyjności, co jest sprzeczne z kubistyczną rozbijającą formę na podstawowe bryły estetyką. Moim zdaniem, taki wybór świadczy o położeniu nacisku na aspekt ozdobny, a nie na zgodność z tematem publikacji. Klasycyzm natomiast, ze swoim umiłowaniem dla harmonii, proporcji i nawiązań do antyku, zupełnie nie pasuje do buntowniczego, eksperymentalnego ducha Picassa. Często spotyka się myślenie, że wystarczy wybrać styl „ładny” czy „poważny”, by podkreślić rangę osoby, ale to poważny błąd metodologiczny. Dobre praktyki branżowe – zarówno w wydawnictwach naukowych, jak i w projektowaniu materiałów graficznych – zalecają, by oprawa graficzna była spójna z przedmiotem i epoką, której dotyczy publikacja. Ilustracje powinny przede wszystkim oddawać charakter osoby, której poświęcona jest bibliografia, a nie przypadkowość lub ogólne poczucie estetyki. Wybór dowolnego innego stylu niż kubizm w przypadku Picassa to nie tylko pomyłka formalna, ale również utrata szansy na zbudowanie właściwego klimatu i głębszego zrozumienia jego fenomenu jako artysty.