Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Wybierając inne tytuły niż „Słownik pisarzy”, można wpaść w typową pułapkę myślenia, że do warsztatu informacyjno-bibliograficznego nada się każda książka edukacyjna albo popularnonaukowa. To jednak nie do końca tak działa. „Polska na weekend” to przewodnik turystyczny, który raczej prezentuje miejsca warte odwiedzenia niż struktury bibliograficzne, nie zawiera też materiałów, które przydają się w typowym warsztacie informacyjnym. Moim zdaniem, przydatność takiej pozycji w kontekście bibliografii jest znikoma – uczniowie nie nauczą się na niej, jak korzystać z informacji o autorach, dziełach czy źródłach literackich. „Tablice szkolne: biologia” to z kolei typowe narzędzie pomocnicze do powtarzania treści merytorycznych z danej dziedziny – przydaje się do nauki, ale nie rozwija kompetencji bibliograficznych, bo nie pokazuje, jak odnaleźć autora, wydać publikację czy ocenić źródło. Wreszcie „Opracowanie lektur i wierszy” jest skierowane głównie do tych, którzy potrzebują streszczeń i interpretacji, ale nie daje narzędzi do samodzielnego wyszukiwania informacji o autorach czy pracy z zasobami bibliotecznymi. Typowym błędem w rozumowaniu jest pomylenie narzędzi edukacyjnych z narzędziami informacyjno-bibliograficznymi – te drugie służą właśnie do budowania zdolności wyszukiwania, selekcji i oceny wartości informacji w określonych źródłach. Standardy pracy bibliotek szkolnych i pedagogicznych jasno wskazują, że warsztat informacyjno-bibliograficzny powinien być oparty na źródłach referencyjnych, takich jak słowniki, encyklopedie czy bibliografie, a nie na podręcznikach, tablicach ani opracowaniach, których głównym zadaniem jest uproszczenie treści, a nie nauka korzystania ze źródeł. W praktyce to właśnie umiejętność korzystania ze słowników i podobnych narzędzi najbardziej się przydaje – uczniom, nauczycielom i bibliotekarzom.