Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Wskazanie jako odpowiedzi dowolnego z pozostałych trzech pisarzy – Miłosza, Sienkiewicza czy Reymonta – to dość częsty błąd, wynikający zapewne z tego, że nie wszyscy mają w głowie aktualną listę polskich noblistów literackich. Z mojego doświadczenia wynika, że najwięcej pomyłek pojawia się przy Czesławie Miłoszu, bo jego twórczość bywa mniej obecna w szkolnych lekturach niż na przykład Sienkiewicza, który de facto jest autorem bardzo „podręcznikowym”. Miłosz otrzymał Literacką Nagrodę Nobla w 1980 roku, co było sporym wydarzeniem nie tylko dla polskiej literatury, ale nawet dla całego bloku wschodniego – jego poezja i eseistyka od dawna były doceniane na świecie. Henryk Sienkiewicz natomiast został nagrodzony już w 1905 roku, głównie za swoją powieść „Quo vadis”, choć nie tylko – cała jego twórczość historyczna była podziwiana w Europie. Władysław Reymont to laureat Nobla z 1924 roku, doceniony za „Chłopów”, którzy do dziś są analizowani na egzaminach i maturach. Wybierając którąkolwiek z tych osób jako nie-noblistę, można się łatwo wkopać, jeśli nie pamięta się tych podstawowych faktów. Typowym błędem jest mylenie popularności lub obecności na liście lektur z faktycznym przyznaniem Nagrody Nobla, co pokazuje, jak ważna jest świadomość historyczno-literacka. Generalnie – znajomość noblistów to taka klasyka, bez której trudno się odnaleźć zarówno na poważnych rozmowach, jak i w quizach czy dyskusjach kulturalnych. Dobra praktyka to zawsze sprawdzać źródła albo po prostu mieć te nazwiska z tyłu głowy, bo pytania tego typu pojawiają się regularnie, nie tylko w szkole, ale i w branżowych konkursach czy testach wiedzy ogólnej.