Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Zagadnienie doboru odpowiedniego kroju pisma do zapisu tytułu w bibliografii bywa mylące, zwłaszcza jeśli ktoś dopiero zaczyna przygodę z edytorstwem czy poligrafią. Gotyk, choć historycznie używany w drukach dawnych, zupełnie nie sprawdza się w obecnych realiach technicznych – jest zbyt dekoracyjny, ciężki w odbiorze i nie spełnia roli wyraźnego wyróżnienia tytułu w zestawieniu bibliograficznym. Często można spotkać się z przekonaniem, że gotyk wygląda poważnie i przez to będzie dobrym wyborem, ale w rzeczywistości utrudnia czytelność, a do tego nie jest polecany w żadnych współczesnych normach bibliograficznych. Kursywa, choć praktyczna i bardzo często stosowana do wyróżniania fragmentów tekstu, nie jest równoznaczna z pisanką kaligraficzną – to zupełnie inny styl, który nie oddaje tej lekkości i indywidualności tytułu, na jaką kładzie się nacisk w standardach. W praktyce kursywa jest raczej używana do cytatów, obcych wyrazów, ale nie do tytułów dzieł w bibliografii. Antykwa Półtawskiego to z kolei klasyczny, szeryfowy krój pisma dedykowany raczej do głównego tekstu – bardzo czytelny i estetyczny, jednak nie ma on funkcji wyróżniającej w takim stopniu, jakiego wymaga bibliografia. Myślę, że wiele osób wybiera antykwę, bo jest bardzo polska i elegancka, ale niestety to nie ten przypadek. Typowym błędem jest utożsamianie „ładnego” kroju z odpowiednim technicznie, podczas gdy zasady edytorskie są tu dość sztywne – tytuł ma być wyraźnie wyróżniony, najlepiej właśnie pisanką kaligraficzną. Warto sobie to dobrze zapamiętać, bo poprawne formatowanie bibliografii świadczy o profesjonalizmie i znajomości fachu.