Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej
Zawód: Technik księgarstwa
Kategorie: Hasła i indeksy Bibliografie i katalogi
Podkreślony element indeksu to
| Wąs, Adam 3777 |
| Wątroba, Janusz 3655 |
| Węgrzyn, Richard 3885 |
| Weiss, Kamila zob. Ziółkowska-Weiss, Kamila |
| Wesołowski, Grzegorz (organizacja i zarządzanie) 3767 |
| Wieciech, Elżbieta zob. Sadowska-Wieciech, Elżbieta |
| Wiedza i edukacja 3876 |
| Wieloch, Anita 3902 |
| Wielowymiarowość edukacji dla bezpieczeństwa 387 |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W tej sytuacji podkreślony element indeksu reprezentuje właśnie tzw. odsyłacz. To bardzo typowe rozwiązanie stosowane w różnego rodzaju indeksach, katalogach bibliotecznych czy bazach danych – a także w wersji cyfrowej, choć tam forma może być hiperłączem. Odsyłacz wskazuje, że poszukiwane hasło, czyli w tym przypadku „Weiss, Kamila”, nie występuje pod tą konkretną formą, ale należy szukać go pod innym, powiązanym hasłem – tu: „Ziółkowska-Weiss, Kamila”. Jest to zgodne z dobrymi praktykami tworzenia indeksów, które mają zapewnić użytkownikowi szybkie i bezbłędne odnalezienie informacji nawet wtedy, gdy osoba lub pojęcie może występować pod różnymi nazwiskami, wariantami czy synonimami. Moim zdaniem to kluczowy mechanizm, bo eliminuje ryzyko przeoczenia danych tylko dlatego, że ktoś szukał pod inną formą nazwiska. Taki odsyłacz nie zawiera ani numeru strony, ani innych dodatkowych danych – jego jedynym zadaniem jest przekierować użytkownika. W praktyce spotyka się to także przy tytułach książek mających kilka wersji tytułu, czy nazwiskach złożonych po ślubie. Dobrą praktyką jest stosowanie formuły „zob.” lub „patrz”, co od razu sugeruje użytkownikowi indeksu, że powinien zmienić sposób wyszukiwania. Warto zapamiętać, że odsyłacze to nie przypisy ani erraty, tylko systemowe ułatwienie pracy z dużymi zbiorami informacji.