Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Rozważając inne opcje, można łatwo zauważyć, że każda z nich ma poważne ograniczenia pod względem skuteczności ekspozycji książek. Najniższe półki są najczęściej używane do przechowywania zapasów lub mniej popularnych pozycji – i nie bez powodu. Klienci zazwyczaj nie chcą się schylać, szczególnie gdy przeglądają ofertę w pośpiechu. To nie tylko niewygodne, ale też fizycznie utrudnia szybkie przejrzenie tytułów, przez co zainteresowanie spada niemal do zera. Z kolei najwyższe półki mają odwrotny problem – są po prostu poza bezpośrednim zasięgiem wzroku większości osób. W praktyce prowadzi to do tego, że książki tam umieszczane są po prostu niezauważane. Często na najwyższych półkach lądują rzeczy mniej istotne, czasem nawet puste opakowania, które mają „zrobić tłok”. Bardzo popularnym błędem jest też myślenie, że wysokość wyciągniętej w górę dłoni to idealne miejsce na prezentację hitów. W rzeczywistości klient nie lubi sięgać zbyt wysoko – im coś dalej od naturalnej linii wzroku, tym mniejsze szanse, że w ogóle zwróci na to uwagę. To podstawy ergonomii i psychologii sprzedaży: klient nie chce się męczyć. Moim zdaniem, sporo osób wpada w pułapkę myślenia „im wyżej, tym lepiej widać”, ale w handlu detalicznym to raczej mit. W dobrych księgarniach i sklepach stosuje się zasadę, że najlepsze produkty trafiają na wysokość wzroku – to tam klient patrzy najpierw i najdłużej. Warto też pamiętać, że przemieszczanie się po sklepie przebiega często szybko, więc produkty muszą być dostępne „na pierwszy rzut oka”. Wszystkie inne rozwiązania po prostu nie zdają egzaminu i prowadzą do spadku sprzedaży. Tak więc kluczowe jest, żeby trzymać się sprawdzonych standardów VM, a nie eksperymentować z ustawianiem książek na niewygodnych lub trudno dostępnych półkach.