Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Częstym błędem podczas klasyfikowania książek jest kierowanie się pierwszym skojarzeniem z nazwą dziedziny, a nie jej rzeczywistą treścią i kontekstem naukowym. Heraldyka, choć czasem kojarzona z symboliką religijną (na przykład herby biskupów, papieży czy zakonów), nie jest bezpośrednio związana z religią jako dziedziną nauki. W katalogach wydawniczych religia obejmuje tematy takie jak teologia, filozofia religii, historia kościoła czy praktyki duchowe, natomiast zagadnienia związane z herbami traktuje się jako część historii świeckiej. Podobnie, pedagogika i psychologia to działy skupione na wychowaniu, edukacji oraz funkcjonowaniu człowieka w społeczeństwie i jego psychice – nie obejmują one badań nad symboliką rodową, miejską czy państwową oraz analizy historycznego rozwoju znaków graficznych. Wydaje mi się, że wielu osobom myli się tu sfera pojęciowa. Często można spotkać się z przekonaniem, że każda dziedzina, która ma jakieś elementy symboliczne, automatycznie podpada pod religię lub psychologię, ale to nie jest prawidłowe podejście z punktu widzenia klasyfikacji naukowej. Dobre praktyki branżowe zalecają umieszczanie literatury heraldycznej w dziale historii, bo to właśnie kontekst czasowy, społeczny i polityczny jest kluczowy dla zrozumienia, jak i po co powstawały herby. Błędne przypisanie takiej książki do innego działu utrudniłoby jej znalezienie osobom, które faktycznie tej wiedzy poszukują. Często właśnie te niuanse decydują o skuteczności pracy bibliotekarza, archiwisty czy nawet nauczyciela historii. Tak więc, patrząc na standardy katalogowania i praktyczne zastosowania, heraldyka nierozerwalnie łączy się z historią, a nie z pozostałymi wymienionymi działami.