Właśnie tak! Wybrałeś Bibliografię Wydawnictw Ciągłych i to jest strzał w dziesiątkę, jeśli chodzi o poszukiwanie informacji na temat czasopism sportowych wydawanych w Polsce. To narzędzie jest nieocenione w pracy każdego bibliotekarza czy osoby zajmującej się dokumentacją – według standardów bibliograficznych w Polsce, Bibliografia Wydawnictw Ciągłych (BWC) skupia się właśnie na rejestrowaniu wydawnictw periodycznych, czyli takich, które ukazują się regularnie, jak gazety, czasopisma czy serie wydawnicze. To jest podstawowe źródło, do którego zagląda się, gdy trzeba ustalić, czy dane pismo wychodzi w Polsce, kiedy się ukazywało, kto był wydawcą, jak wyglądała numeracja itp. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet w przypadku niszowych czasopism sportowych, takich jak miesięczniki klubów sportowych czy magazyny regionalne, właśnie w BWC najszybciej znajdziesz potwierdzenie obecności danego tytułu na rynku wydawniczym. Takie bibliografie to podstawa zgodna z praktykami stosowanymi w bibliotekach narodowych na świecie, bo zapewniają systematyczny dostęp do opisu wydawnictw ciągłych. Ogólnie, Bibliografia Wydawnictw Ciągłych jest jednym z filarów polskiego systemu ewidencji piśmiennictwa i bez niej w ogóle trudno sobie wyobrazić profesjonalną pracę z czasopismami.
Trochę się pomieszały tu pojęcia i to całkiem zrozumiałe, bo polska bibliografia narodowa jest rozbudowana i ma kilka działów, które łatwo pomylić. Zacznijmy od tego, że Polonica Zagraniczne w ogóle nie dotyczy prasy wydawanej w Polsce – to zestawienie publikacji polskich autorów ukazujących się za granicą i raczej nie znajdziesz tam rodzimych czasopism sportowych. Przewodnik Bibliograficzny to bardzo ważna część narodowej bibliografii, ale obejmuje głównie książki, broszury oraz inne dokumenty zwarte, a nie wydawnictwa ciągłe takie jak czasopisma. Spotkałem się już z sytuacją, gdzie ktoś próbował znaleźć informację o czasopiśmie właśnie tam, ale kończyło się to frustracją, bo zakres tego źródła jest inny. Jeśli chodzi o Bibliografię Zawartości Czasopism, to ona analizuje artykuły i treści opublikowane w różnych wydawnictwach ciągłych, ale nie opisuje samych czasopism jako tytułów – jej celem jest raczej ułatwienie dotarcia do konkretnych artykułów naukowych, publicystycznych czy literackich. Tutaj typowym błędem jest myślenie, że skoro chodzi o czasopisma, to ich bibliografia zawartości wystarczy – tymczasem szukając informacji o samym tytule, jego historii czy danych wydawniczych, właśnie Bibliografia Wydawnictw Ciągłych będzie najwłaściwsza. Często powtarza się też przekonanie, że każda bibliografia wszystko obejmuje, a w praktyce zakresy są dość precyzyjnie podzielone i warto o tym pamiętać, by nie tracić czasu na przeszukiwanie niewłaściwych źródeł. To jest częsty problem w pracy osób zaczynających przygodę z dokumentacją bibliograficzną – stąd zawsze polecam dokładnie sprawdzać, do czego służą poszczególne części bibliografii narodowej.