Encyklopedia wiedzy o książce to chyba jedna z najważniejszych publikacji, jeśli chodzi o szeroko pojętą historię książki w Europie. Zawiera bardzo rozbudowane, często unikatowe i szczegółowe hasła dotyczące zarówno technik drukarskich, jak i pierwszych oficyn, działalności wydawniczej, a nawet praktyk handlowych związanych z książką. Sam kiedyś trafiałem tam na opisy dawnych drukarzy, pierwszych znanych oficyn z Włoch, Niemiec czy Francji, z podaniem nazwisk, dat, a czasem nawet miejsc, gdzie działały. Taka publikacja przygotowywana jest przez wielu ekspertów z dziedziny bibliologii, więc można jej ufać, jeśli chodzi o rzetelność i zakres. W praktyce zawodowej, np. kiedy musisz napisać opracowanie historyczne lub przygotować prezentację o rozwoju rynku wydawniczego, to jest właśnie ta książka, do której sięga się w pierwszej kolejności. Moim zdaniem warto też wiedzieć, że w Encyklopedii wiedzy o książce są nie tylko suche opisy, ale i kontekst – czyli dlaczego pewne rozwiązania techniczne były przełomowe albo jak działalność pierwszych oficyn wpłynęła na społeczeństwo. Dobrze sięgnąć po to źródło, bo to nie tylko historia, ale też inspiracja do rozumienia ewolucji rynku książki dzisiaj. Takie podejście jest zgodne ze standardami pracy naukowej i dobrymi praktykami, bo zawsze warto korzystać z materiałów, które dają szeroki kontekst i są uznawane przez środowisko.
Wiele osób szukając informacji na temat historii książki i działalności pierwszych oficyn drukarsko-wydawniczych, myli różne źródła, które w praktyce pełnią zupełnie inne funkcje. Nowe Książki to raczej periodyk poświęcony recenzjom i bieżącym wydarzeniom na rynku wydawniczym – tam raczej nie znajdziemy historycznych analiz czy szczegółów dotyczących początków drukarstwa w Europie. To pismo typowo branżowe, aktualne, nie historyczne. Biblioteka Analiz to z kolei platforma analityczno-informacyjna skupiająca się na współczesnych danych rynkowych, raportach, prognozach i analizach dotyczących sprzedaży książek, czytelnictwa, zmian w prawie autorskim i nowych technologii w branży. Tam materiały historyczne, szczególnie te o pierwszych oficynach, pojawiają się marginalnie, jeśli w ogóle. Słownik pracowników książki polskiej to bardzo fachowe źródło, ale skoncentrowane na biografiach i działalności osób związanych z rynkiem książki na terenie Polski – nie obejmuje w takim zakresie historii pierwszych europejskich oficyn drukarskich, zwłaszcza tych działających w innych krajach czy na szerokim tle europejskim. Wybór tych źródeł często wynika z typowego błędu myślowego – mylimy aktualność z historycznością albo zakres tematyczny z zakresem geograficznym. Najlepszą praktyką w pracy historyka czy bibliotekarza jest sięganie po publikacje o charakterze encyklopedycznym, opracowane przez specjalistów, które kompleksowo poruszają dane zagadnienie z różnych perspektyw. Właśnie Encyklopedia wiedzy o książce umożliwia takie szerokie, rzetelne ujęcie tematu, zgodnie ze standardami pracy naukowej i branżowej. Warto o tym pamiętać, żeby unikać wybierania źródeł, które wydają się odpowiednie tylko ze względu na nazwę czy popularność w środowisku.