Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

Z mojego doświadczenia, zamieszanie wokół różnych bibliografii Biblioteki Narodowej jest dość częste, bo każda z nich zajmuje się innym typem dokumentów i nie zawsze jest oczywiste, gdzie czego szukać. Bibliografie Bibliologiczne to typowe źródło dla tych, którzy interesują się teorią książki, drukarstwem i ogólnie nauką o książce – tam nie znajdziesz opisów nagrań dźwiękowych, bo ta baza służy raczej badaczom bibliologii czy historii książki w Polsce. Bibliografia Wydawnictw Ciągłych, choć bardzo przydatna, dotyczy przede wszystkim czasopism, gazet i innych periodyków, a nie dokumentów dźwiękowych. Często studenci czy bibliotekarze mylą ją z bazami muzycznymi, bo w czasopismach pojawiają się czasem teksty o muzyce albo recenzje płyt, ale samych nagrań tam nie znajdziesz. Bibliografia Dokumentów Kartograficznych, jak sama nazwa wskazuje, specjalizuje się w mapach, atlasach i innych dokumentach związanych z kartografią – to zupełnie inny typ zasobów, nie mający nic wspólnego z muzyką czy nagraniami. Wydaje mi się, że częsty błąd polega na skrótowym myśleniu: ktoś widzi słowo 'bibliografia' i z góry zakłada, że każda obejmuje wszystkie materiały. A tymczasem każda bibliografia tematyczna w Bibliotece Narodowej powstała po to, żeby porządkować i opisywać konkretny rodzaj dokumentów, zgodnie ze standardami międzynarodowymi i przyjętymi w Polsce praktykami bibliotekarskimi. Dlatego przy poszukiwaniu nagrań kolęd na CD absolutnie nie można polegać na bibliografiach dotyczących książek, czasopism czy map. Najlepiej zawsze upewnić się, jakie typy dokumentów obejmuje dana bibliografia, bo wtedy można zaoszczędzić mnóstwo czasu i uniknąć frustracji związanej z bezowocnym przeszukiwaniem źródeł, które po prostu nie zawierają interesujących nas danych.