Kwalifikacja: PGF.10 - Prowadzenie działalności informacyjno-bibliograficznej

W analizowanym pytaniu łatwo się pomylić, bo określenia typu „tytułowy”, „osobowy” czy „geograficzny” też często pojawiają się w kontekście indeksów i spisów w książkach. Indeks tytułowy dotyczy zazwyczaj zbiorów, gdzie wyszukujemy według tytułu dzieła, jak w bibliografii czy katalogach bibliotecznych – nie według tematu czy pojęcia, a raczej według pełnego tytułu książki, artykułu czy filmu. Indeks osobowy, jak sama nazwa wskazuje, bazuje na nazwiskach osób – autorów, postaci historycznych, bohaterów literackich – i umożliwia szybkie wyszukanie, gdzie dana osoba jest wspominana w treści. Indeks geograficzny natomiast to rodzaj spisu służący do lokalizowania miejsc, miast, państw lub innych lokalizacji geograficznych, często używany w atlasach lub monografiach podróżniczych. W prezentowanym przykładzie jednak mamy zestaw wyrażeń i pojęć (np. „Abolicja”, „Analogia”, „Amnestia”), które odsyłają do numerów stron w książce, a nie do tytułów, nazwisk czy miejsc. To jest esencja indeksu rzeczowego, który porządkuje zagadnienia i tematy według alfabetu, by ułatwić czytelnikowi odnalezienie interesujących go treści. Częsty błąd polega na powierzchownym spojrzeniu i automatycznym przyporządkowaniu do indeksu osobowego, bo takie listy też bywają ułożone alfabetycznie. Jednak kluczowa różnica tkwi w tym, czego dotyczy indeks: osób, miejsc, tytułów czy rzeczy/podstawowych pojęć. W profesjonalnej praktyce edytorskiej duża uwaga przykłada się do precyzyjnego rozróżnienia tych rodzajów indeksów, bo umożliwia to czytelnikowi skuteczne i szybkie korzystanie z publikacji. Warto wyrobić sobie nawyk dokładnego czytania nagłówków i analizowania, czego dotyczą wymienione hasła – wtedy pomyłki zdarzają się rzadziej.