Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi

Wybór pułapek feromonowych, dołków chwytnych czy stosów kontrolnych do monitorowania liczby wędrujących gąsienic barczatki sosnówki może wydawać się logiczny, jednak te metody mają swoje ograniczenia. Pułapki feromonowe, które wykorzystują substancje chemiczne do przyciągania owadów, są skuteczne w przypadku niektórych gatunków, lecz mogą nie być wystarczająco wydajne w monitorowaniu gąsienic barczatki sosnówki, które nie reagują tak silnie na feromony. Dołki chwytne, stosowane często w badaniach nad glebą, mogą nie być odpowiednie do tego celu, ponieważ ich efektywność jest ograniczona do owadów, które aktywnie się poruszają w poziomie gleby, co jest inne niż w przypadku gąsienic, które wędrują w górnych warstwach roślinności. Stosy kontrolne, które są stosowane do oceny stanu populacji owadów w danym ekosystemie, mogą nie dostarczyć jednoznacznych danych o liczebności wędrujących gąsienic, które mogą zmieniać swoje miejsca bytowania. Każda z tych metod, choć może mieć zastosowanie w innym kontekście, w przypadku monitorowania gąsienic barczatki sosnówki nie jest tak skuteczna jak opaski lepowe, co często prowadzi do błędnych wniosków i niewłaściwego zarządzania populacjami szkodników.