Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Zawód: Technik leśnik
Kategorie: Hodowla i pielęgnacja lasu Urządzanie lasu i pomiary
Podczas projektowania systemu stałej obserwacji naziemnej, zasięg widzenia z punktu obserwacyjnego zakłada się w zakresie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 10÷15 km jest poprawna, ponieważ w kontekście projektowania sieci stałej obserwacji naziemnej zasięg obserwacji z punktu obserwacyjnego powinien wynikać z analizy czynników takich jak teren, wysokość punktu obserwacyjnego oraz zastosowane technologie. W tej kategorii standardowe zasięgi obserwacyjne dla większości sensorów i urządzeń pomiarowych, takich jak te wykorzystywane w meteorologii czy monitorowaniu jakości powietrza, wynoszą właśnie od 10 do 15 km. Na przykład, stacje meteorologiczne rozmieszczone w odpowiednich odległościach umożliwiają dokładne zbieranie danych atmosferycznych, co jest kluczowe dla prognozowania pogody. Dodatkowo, przy projektowaniu sieci należy uwzględnić zasady ergonomii i optymalizacji lokalizacji punktów pomiarowych, aby maksymalnie zwiększyć efektywność zbierania danych. Przy zasięgu 10÷15 km można zminimalizować zakłócenia spowodowane przez bliskość innych źródeł danych, co jest zgodne z dobrą praktyką w dziedzinie badań terenowych.
Wybór zasięgu 1÷5 km może wynikać z mylnego założenia, że bliskość punktów obserwacyjnych zwiększa jakość pomiarów. W rzeczywistości, zbyt mała odległość pomiędzy punktami może prowadzić do nadmiaru danych, które są trudno interpretowalne. Z kolei zasięg 6÷9 km, mimo że może wydawać się rozsądny, często nie uwzględnia wymaganej widoczności dla bardziej zaawansowanych technologii monitorujących, co skutkuje brakiem reprezentatywności danych w szerszym kontekście. Odpowiedź 16÷20 km, chociaż może sugerować szerszy zasięg, nie bierze pod uwagę ograniczeń związanych z maksymalną efektywnością pomiarową. W praktyce, zbyt duża odległość może prowadzić do istotnych zniekształceń danych, spowodowanych różnymi czynnikami środowiskowymi, takimi jak ukształtowanie terenu czy zmiany atmosferyczne. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedni dobór zasięgu obserwacji jest uzależniony od specyfiki badania, a stosowanie nieodpowiednich wartości może prowadzić do błędnych wniosków naukowych oraz nieefektywnego zarządzania zasobami. Z tego względu, standardy branżowe jednoznacznie wskazują na optymalny zasięg 10÷15 km, który zapewnia równowagę pomiędzy jakością a ilością uzyskiwanych danych.