Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Zawód: Technik leśnik
Kategorie: Łowiectwo i gospodarka zwierzyną
Kto ustala wysokość ekwiwalentu za nielegalnie pozyskaną zwierzynę?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Minister środowiska, jako organ odpowiedzialny za ochronę przyrody i zarządzanie zasobami naturalnymi, ma kompetencje do określania wysokości ekwiwalentu za bezprawnie pozyskaną zwierzynę. Wysokość tego ekwiwalentu jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedzialności w gospodarce łowieckiej oraz ochrony bioróżnorodności. Przykładowo, w Polsce przepisy zawarte w Ustawie z dnia 13 października 1995 r. o ochronie zwierząt oraz Ustawie z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie wskazują na konieczność ustalenia takich ekwiwalentów w celu zapobiegania nielegalnym polowaniom i zniechęcania do przestępstw przeciwko przyrodzie. Minister środowiska ustala stawki, które są zróżnicowane w zależności od gatunku zwierzyny oraz innych okoliczności, co zapewnia odpowiednią ochronę dla zagrożonych gatunków. Taki system działa na zasadzie prewencji i edukacji, promując odpowiedzialną postawę wśród myśliwych i użytkowników zasobów leśnych.
Odpowiedzi wskazujące na łowczego krajowego, nadleśniczego czy wojewodę, choć mogą wydawać się logiczne w kontekście zarządzania zwierzyną, opierają się na mylnym założeniu, że odpowiedzialność za ustalanie ekwiwalentów leży w gestii lokalnych lub regionalnych organów. Łowczy krajowy, mimo że jest odpowiedzialny za aspekty związane z zarządzaniem łowiectwem na poziomie krajowym, nie ma kompetencji do ustalania wysokości ekwiwalentów. Takie decyzje należą do Ministerstwa Środowiska, które działa na podstawie przepisów prawa krajowego. Z kolei nadleśniczy, jako przedstawiciel Lasów Państwowych, zajmuje się zarządzaniem zasobami leśnymi, ale również nie ma uprawnień do ustalania wysokości ekwiwalentów za bezprawnie pozyskaną zwierzynę. Wojewoda, który jest przedstawicielem rządu w terenie, zajmuje się innymi kwestiami administracyjnymi i nie ma kompetencji w obszarze ochrony bioróżnorodności i zarządzania obszarami przyrody w kontekście łowiectwa. Te nieporozumienia często wynikają z braku wiedzy na temat hierarchii w systemie zarządzania środowiskiem i jego regulacjach prawnych, co prowadzi do błędnych wniosków na temat odpowiedzialności poszczególnych organów.