Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Zawód: Technik leśnik
Kategorie: Łowiectwo i gospodarka zwierzyną
Kto ponosi odpowiedzialność za szkody spowodowane przez zwierzęta łowne, które są objęte całoroczną ochroną?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zgodnie z obowiązującym prawem, za szkody wyrządzane przez zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną odpowiada skarb państwa. Oznacza to, że w przypadku, gdy na przykład dzikie zwierzęta, takie jak sarny czy borsuki, spowodują szkody w uprawach rolnych, to nie koła łowieckie ani nadleśnictwa ponoszą odpowiedzialność finansową za te straty. Szkody te są traktowane jako wynik działania sił przyrody, a odpowiedzialność skarbu państwa wynika z przepisów prawa ochrony przyrody oraz ustaw regulujących kwestie łowiectwa. W praktyce, rolnicy, którzy doznali szkód, mogą występować z roszczeniem do odpowiednich organów administracji publicznej, które są zobowiązane do wypłaty odszkodowania. Ważne jest, aby poszkodowani odpowiednio dokumentowali szkody, co ułatwia proces ubiegania się o rekompensatę. Dobre praktyki w takiej sytuacji obejmują również współpracę z lokalnymi kołami łowieckimi oraz nadleśnictwami, które mogą pomóc w zbieraniu dowodów na obecność zwierząt oraz ich wpływ na uprawy.
Wybór koła łowieckiego jako podmiotu odpowiedzialnego za szkody wyrządzane przez zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną jest nieprawidłowy, ponieważ koła łowieckie pełnią rolę organizacyjną i zarządzającą w zakresie polowań i gospodarki łowieckiej, a nie są odpowiedzialne za finansowe rekompensowanie szkód. Koła łowieckie zajmują się m.in. utrzymywaniem populacji zwierząt, organizowaniem polowań i działalnością edukacyjną, ale nie mają prawnych podstaw do wypłacania odszkodowań za straty wyrządzone przez chronione gatunki. Właściwy organ odpowiedzialny za takie sytuacje to skarb państwa. Wybór nadleśnictwa również jest błędny, ponieważ nadleśnictwa zarządzają lasami i są odpowiedzialne za gospodarkę leśną, ale nie za szkody wyrządzane przez zwierzęta łowne, które nie są w ich gestii. Starostwo, jako lokalny organ administracji, również nie ponosi odpowiedzialności finansowej za takie szkody, mimo że zajmuje się różnymi sprawami administracyjnymi związanymi z rozwojem lokalnym i rolnictwem. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, jest mylenie odpowiedzialności za działania zwierząt dzikich z odpowiedzialnością instytucji zarządzających tymi zwierzętami, co może wprowadzać w błąd osoby, które nie są zaznajomione z przepisami prawa dotyczącego ochrony przyrody i łowiectwa.