VMI, czyli Vendor Managed Inventory, to strategia zarządzania zapasami, w której dostawca monitoruje poziom zapasów u swoich odbiorców i na podstawie prognoz sprzedaży podejmuje decyzje dotyczące uzupełnienia zapasów. W praktyce oznacza to, że dostawca ma dostęp do danych dotyczących sprzedaży oraz stanów magazynowych u klienta, co pozwala na bardziej precyzyjne prognozowanie. Dzięki VMI, obie strony mogą zminimalizować koszty przechowywania zapasów oraz ryzyko ich nadmiaru lub niedoboru. Doskonałym przykładem zastosowania VMI jest współpraca dostawców z sieciami handlowymi, gdzie dostawcy regularnie analizują dane sprzedażowe i w odpowiedzi na te analizy dostarczają odpowiednie ilości towaru. VMI jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania łańcuchem dostaw, co potwierdzają liczne badania wskazujące na poprawę efektywności operacyjnej oraz obniżenie kosztów logistycznych.
Odpowiedzi ADR, DRP oraz CMI, mimo że mogą wydawać się podobne do koncepcji VMI, nie są właściwymi rozwiązaniami w kontekście monitorowania zapasów na podstawie prognoz sprzedaży. ADR (Advanced Demand Recovery) skupia się głównie na odzyskiwaniu popytu, co oznacza, że jest bardziej ukierunkowane na reagowanie na zmiany popytu niż na proaktywne zarządzanie zapasami. Z kolei DRP (Distribution Requirements Planning) jest systemem planowania zapotrzebowania na dystrybucję, który koncentruje się na procesach dostaw i alokacji zasobów, ale nie angażuje dostawcy w bezpośrednie zarządzanie zapasami odbiorcy, co jest kluczowym elementem VMI. CMI (Collaborative Planning, Forecasting, and Replenishment) to model współpracy między partnerami w łańcuchu dostaw, ale w przeciwieństwie do VMI nie zakłada, że to dostawca ma pełną kontrolę nad poziomem zapasów. Zrozumienie różnic między tymi systemami jest kluczowe, aby unikać błędów w analizie i implementacji strategii zarządzania zapasami. Często myli się je z VMI, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania i zwiększenia kosztów utrzymania zapasów.